Het begin is er…..

Vorige week heb ik een brief gestuurd aan de nieuwe wethouder waarin ik hem uitnodigde om eens langs te komen op onze berg. Natuurlijk omdat het een aardige man is maar meer nog om hem met eigen ogen te laten zien hoe de staat van het hobbelige keienpad naar ons huis is. Hij heeft vast een goede beurt willen maken want gistermiddag, voordat we hem hadden gezien of gesproken, hoorden we namelijk al wat gerommel bovenaan het pad. Een klein vrachtwagentje stond daar met in de laadbak een grote vracht grond. Grond om alvast de allergrootste gaten te vullen.Vanmiddag kwam de wethouder samen met een uitvoerder ons pad af. Niet met z’n auto, die liet hij veilig bovenaan het pad staan! Het gesprek ging prima en we hebben hem duidelijk kunnen maken dat het hobbelige pad vol gaten en keien niet echt plezierig is om met de auto overheen te rijden. Passend bij ons mooie straatnaambord ‘Chemin de Théron is het pad al helemaal niet! Dat bord staat daar nu eigenlijk als een vlag op een modderschuit. Deze uitdrukking kon ik overigens niet in het Frans vertalen! De komende tijd krijgen we nog meer grond uitgestort over ons pad en wordt het aangestampt tot een harde laag. Uiteindelijk zullen er dan ook nog afwateringsgoten aangebracht worden. Dit jaar kan nog niet alles gerealiseerd worden maar komend voorjaar moet het af zijn, aldus de wethouder. Maar hopen dat er tegen die tijd nog voldoende geld in het spaarvarken van de gemeente zit. Wordt vervolgd!

 

Handig

De wijze waarop de herfst op bovenstaande foto zich al een beetje laat zien, is helemaal goed en dan vind ik het ook helemaal prima dat de zomer nu op z’n eind loopt. Al wandelend, zie je dat de bladeren aan de bomen al mooi aan het verkleuren zijn, zie je soms een schichtige eekhoorn weg sprinten en ruik je her en der alweer de houtkachels. Als dan ook nog het late zomerzonnetje er doorheen probeert te komen, dan blijf je niet binnen zitten maar ga je lekker naar buiten. Ik weet dat regen goed is voor de natuur maar wat mij betreft, mag die nog even wegblijven. Oké dan, een compromis: overdag droog en lekker herfstig weer en ’s nachts een flinke regenbui. 

We hebben gisteren één van de tochten uit bovenstaand mapje gekozen. Pas geleden gekocht bij l’Office de Tourisme. Allemaal wandelingen in onze directe omgeving, de vallei van de Eyrieux. Heel handig; het mapje bestaat uit allemaal losse routebeschrijvingen. Er zitten er vijftig in, dus keuze zat.

Nieuwe meter

Na diverse keren met het EDF te hebben gebeld, kwam dan uiteindelijk het bekende blauwe busje ons pad af. Eerder dit jaar hadden we zonnepanelen op het dak laten plaatsen en als laatste actie zou de oorspronkelijke elektriciteitsmeter nog omgeruild dienen te worden voor een nieuwe. De energie die we met de zonnepanelen opwekken en die we ‘over’ hebben, kan door middel van deze nieuwe meter dan teruggeleverd worden aan het elektriciteitsnet. Via dit vrolijke groene kastje zullen we nu precies in de gaten kunnen houden hoeveel stroom er richting het EDF zal gaan. We zijn benieuwd!

Gal

Pas geleden, toen we met vrienden richting ‘het huis met het spiegeltje’ wandelden, zagen we in een wilde rozenstruik deze mooie, tja……zeg het maar, hangen. Jenneke maakte er een foto van en thuis ben ik Google ingedoken om te kijken wat het nu was. Het bleek dus niet om een of andere tropische bloem of vrucht te gaan maar om een gal, een abnormale woekering of vergroeiing die veroorzaakt wordt door piepkleine galwespjes, de Diplolepis roasae. Andere benamingen zijn rozengal, slaapappel of bedeguar. Ik ga denk ik maar voor de vriendelijk klinkende naam slaapappel. Deze benaming stamt uit een ver verleden toen mensen in de veronderstelling leefden dat zo’n gal onder je hoofdkussen ervoor zorgde dat je lekker kon slapen. Wie weet toch eens een keertje proberen!

Knop weer om

De volgers van mijn blog hebben pas geleden al kunnen lezen dat ik het zat was om iedere keer vervelende spam in m’n spambox te krijgen en dat ik daarom de mogelijkheid om reacties te geven op mijn epistels had verwijderd. Wat schetst mijn verbazing…..het heeft allemaal niets geholpen, de spam blijft gewoon nog steeds komen.

Nu ja, dan gaat de knop gewoon weer om en kan er weer gereageerd worden. Ik zal voortaan proberen me niet meer te ergeren. Even flink zuchten, m’n schouders ophalen en daarna de spambox gewoon leeg kieperen.

Daar komt bij dat ik eigenlijk jullie reacties afgelopen tijd ook wel heb gemist hoor!

 

Kerkje van Saint-Voy

De wandeling van afgelopen zaterdag startte bij het kerkje van Saint-Voy. Een mooi eenvoudig kerkje uit de XIe eeuw. De deur stond uitnodigend open, dus we hebben binnen even een kijkje genomen.Het verbaast ons altijd hoe men het vroeger al voor elkaar kreeg om zoiets te bouwen en ook hoe zo’n bouwwerk er nu vandaag de dag nog steeds zo goed uitziet.

Mooi bewerkte deuren van de kerk en de pastorie.

In de vloer van het kerkje een fraaie versiering.

Dit touw ziet er wellicht wat luguber uit maar hangt daar enkel om de klok mee te kunnen luiden.

 

Nazomer wandeling

Gisteren was het zo’n mooie bijna nog zomerse dag dat ‘de wandelkriebels’ weer toesloegen. Vroeg op pad en nog even ervan genieten! Zeker gezien de voorspellingen voor komende week met toch wel wat meer bewolking, regen en lagere temperaturen. We hebben diverse boekjes met wandeltochten, dichterbij en wat verder weg. Op een of andere manier kiezen we toch vaak voor ‘het Plateau’, voorbij Saint Agrève, richting le Mont Mézenc en het gebied van de Haute Loire. We houden van dat kale gebied, de ruimte en het heel ver weg kunnen kijken. Dit keer gingen we richting le Pic du Lizieux, een mooie wandeling van ruim vijftien kilometer over smalle landweggetjes, door kleine gehuchtjes, dwars door niet te dichte bossen, weilanden en uiteindelijk de kale rotsachtige Pic op die je al van verre ziet liggen. Halverwege de beklimming stuit je op een grote klomp steen: le Menhir de Chièze. Daarachter zie je de Pic du Lizieux al liggen. Na een klauterpartij over dit soort kale grijze stenen kom je uiteindelijk boven. 

Eerst flink hijgen maar daarna is het genieten geblazen van het weidse uitzicht rondom!

De huizen in dit gebied zien er echt anders uit dan die bij ons in de buurt. Ze hebben veelal muren die gebouwd zijn met de typische donker gekleurde stenen uit dit vulkanische gebied en de daken zijn belegd met ‘Lauzes’, zware plakken van leisteen van zo’n 20 tot 30 mm dikte.Regelmatig werden we aangestaard door nieuwsgierige koeien. Hier moeder koe met een ietwat verlegen dochter. 

Thuis gekomen ploften we op de bank, moe maar voldaan. De spierpijn waarmee we vandaag opstonden, daar hoor je ons niet over zeuren. Die hoort er gewoon bij!

Week van de brioches

We hadden het al in het gemeentekrantje gelezen, het is weer de jaarlijkse week van de brioches. Door vrijwilligers van ons dorp worden deze wat zoete en luchtige cake-achtige broden te koop aangeboden. De opbrengst ervan gaat naar een organisatie die zich inzet voor mensen met een verstandelijke beperking. Gisteren kwam er een auto ons pad afgehobbeld en stapten er twee gemeenteraadsleden uit met een brioche in de aanslag. Na even gezellig gekletst te hebben gingen ze weer op pad naar het volgende huis; een brioche armer. Prima actie en zo’n brioche gaat er altijd wel in bij ons. Lekker met een flinke lik roomboter en een klodder jam!

Van het gas af

Om ons dagelijkse potje te koken maken wij, net als heel veel anderen op het Franse platteland, gebruik van gasflessen. Bij het benzinestation naast de Super-U staan hele stellages vol met flessen in allerlei soorten, maten en kleuren. De ‘benzineman’ komt achter z’n loketje vandaan, neemt de lege fles in, zet ‘m op z’n kop terug in het rek en slingert een nieuwe voor je uit het rek.

Vandaag gaan we op de berg even ‘van het gas af’. Een wat beladen term in Nederland maar voor ons betekent het gewoon dat de fles leeg is, afgekoppeld moet worden en dat we hem weer gaan inwisselen voor een volle.

Als echte ‘zunige Ollanders’ hebben we gewacht tot de flessen in de aanbieding zijn!

Nog even

Zo aan het einde van de zomer nog even genieten van een van de laatste bloemen aan de rozenstruik. Dit is er eentje met ‘inhoud’.