Persoonlijk afgeleverd

Pas geleden las ik een berichtje op het blog van Marthy, waarin ze vertelde over haar attente factrice. Dat brengt me op onze postbode. Wij hebben geen postmevrouw maar een postmeneer hier. Al sinds enkele jaren is het een en dezelfde man die we jammer genoeg wat minder vaak zien dan vroeger. Onze brievenbus staat bovenaan de weg, op dringend verzoek van zijn wat pinnige voorgangster. Zij vond het namelijk maar niets om voor een enkele brief of wat dan ook, helemaal ons pad af te moeten hobbelen en vertelde dat we maar een brievenbus bovenaan de weg moesten plaatsen. Zo gezegd, zo gedaan. De post wordt nu netjes in onze bus gedeponeerd, helaas zonder dat we dus maar iets van onze postbode te zien of te horen krijgen. Soms komen we hem toevallig ergens tegen, zoals gisteren op het parkeerterrein bij de Super U in le Cheylard, waarbij hij ons vanuit de verte al toeriep: “monsieur Mas, monsieur Mas, j’ai un colis pour vous”! Hij trok ons mee naar z’n auto waar hij een pakketje voor ons uit z’n auto tevoorschijn toverde. Zo hadden wij weer een keer een gezellig praatje met onze postbode en scheelde het hem weer mooi een ritje helemaal onze kant op!

 

Mooie verzameling

Terwijl ik op pad was op m’n ros met vier benen, heeft Ernest maar weer eens z’n stalen ros van stal gehaald en flink wat kilometers weggefietst. Onderweg kwam hij langs een autosloperij waar hij dit mooie kleurige plaatje heeft gemaakt. Allemaal oude autoportieren, keurig tegen elkaar weggezet. Genoeg keus, zou ik zo zeggen!

Ei van Columbus?

Onze appelboompjes lieten voorgaande jaren van die lelijke gekrulde bladeren zien. Eigenlijk dacht ik dat je dat meer bij perzikbomen zag maar onze appelboompjes hadden het dus ook. Een of andere schimmel zal wel de boosdoener zijn, vermoed ik. Om nu gelijk met een agressief goedje te gaan werken, lijkt me wat te ver gaan en als je op internet gaat neuzen, kom je wel hele leuke alternatieven tegen. Een beetje van die ‘Klazien uut Zalk’ tips. Knoflooktenen in de grond stoppen, oorwurmpotjes in de boom hangen of ongewassen en ongekookte eierschalen om de stam deponeren of in netjes aan de takken hangen. Dat laatste idee van die netjes met eierschalen vind ik eigenlijk het mooist klinken, dus die gaan nu de boom in. Ach, baat het niet dan schaadt het ook niet. En nog mooier: als je een beetje door je wimpers heen kijkt, lijkt het nu net alsof er al rode en groene appeltjes aan de takken hangen!

Kaal schapenland

Gisteren wandelden we door dit desolate landschap, even voorbij Saint Genest Lachamp. Geen grazende koeien zoals je bij ons in de omgeving wel ziet maar alleen maar blatende schapen. Je zou zo het landschap kunnen vergelijken met de Schotse Hooglanden. Weidsheid, rust, ruimte, uitzicht……heerlijk!Het grootste gedeelte van de wandeling loop je in dit soort afgelegen stukken en een enkele keer doorkruis je een klein hameau met een paar huizen en een eenzame boerderij. In zo’n gehucht loop je dan zo maar opeens tegen dit sfeervolle plaatje aan van een oude waterbron, begroeid met paarse bloemetjes en groene varentjes.

Tja, welke kant zouden we nu op moeten? Aan deze wegwijzer hebben we niet zoveel meer. De paal was trouwens niet omgevallen maar zag er eigenlijk omgezaagd uit. Iemand die vast niet van wandelaars houdt! 

Een mooi kruisbeeld op de top van de berg.

Lunchtijd: de inwendige mens moet ook verzorgd worden!

Terug in het dorpje waar we de auto weer opzochten, liepen we langs deze prachtige lentetuin!

We hadden de auto naast dit pand gezet: een niet meer in gebruik zijnde garage met een fraai Michelin bord op de muur.

Kachelklus

Vandaag was het maar een frisse dag met een ferme wind uit het noorden. Een mooie dag om de laatste werkzaamheden in de ‘geitenschuur’ af te ronden en het nieuwe houtkacheltje in te wijden. Voorheen maakten we altijd gebruik van elektrische kachels en een leuk ogende maar weinig warmte afgevende gaskachel. In de zomer natuurlijk geen probleem maar wilden de kinderen, familie of vrienden in een kouder seizoen langskomen, dan hadden we de ‘geitenschuur’ pas op temperatuur als het bezoek alweer aanstalten maakte om richting huis te gaan!

Spannend om zomaar een gat in het dak te zagen. Meten, meten en nog een keer meten! 

De pijp staat mooi recht op het dak.De klus zit erop, de nieuwe kachel brandt als een tierelier, de temperatuur is heel behaaglijk dus de Nova Zembla achtige tijden zijn nu verleden tijd.

Frisse neus

Pas geleden, op 3 april om precies te zijn, was het bewolkt, frisjes en vielen er wat druppels regen. De weerspreuk die bij deze dag hoorde was: “comme est fait le 3, est fait tout le mois”. Oh jee……dat zou dus betekenen dat het de rest van de maand april maar een frisse sombere bedoening gaat worden. Gisteren hadden we in ieder geval de hele dag regen met zelfs wat natte sneeuw en voor vandaag is er opnieuw grijs en bewolkt weer voorspeld. Voordat de beloofde regen zal komen, hebben we vanmorgen eerst maar even een frisse zondagsneus gehaald. Tijdens ons ommetje was er, zelfs zonder zon, nog genoeg moois te zien!

Wat zou er achter deze poort zitten? Een verwaarloosde moestuin dus, met stevig doorgeschoten spruiten (denk ik?) en wat mooie bloesembomen.

Een muurtje met een paars bloeiende maagdenpalm.

Een uitgebloeide lampionplant. Vind ik die knaloranje lampionnetjes al heel decoratief, dit tere op gaas lijkende restant ervan is eigenlijk nog veel mooier. Die oranje bes erin schijn je trouwens te kunnen eten.

Precies op tijd, voordat het begon te regenen, waren we weer binnen!

 

Forse knaap

In het bos, vlakbij ons huis, staat deze eikenboom. De vroegere eigenaar van het terrein vertelde altijd vol trots dat dit wel een boom was van meer dan driehonderd jaar oud en de dikste eik van de hele omgeving. Nu ja, of dit echt zo is of dat het de woorden zijn van een trotse eikenbezitter laten we even in het midden maar dat het een flinke jongen is, staat vast. Hier ben ik de omtrek van de boom aan het opmeten. Ik heb altijd geleerd dat, wanneer je je armen in de breedte helemaal uitstrekt, je ongeveer je eigen lengte te pakken hebt. Met wat passen en meten kan ik met gespreide armen 4 keer om die boom heen. Ik ben zo’n slordige 1.70 m lang dus deze boom moet toch wel een omtrek hebben van bijna 7 meter. In ieder geval een boom om U tegen te zeggen.

Rood

Zo lopend langs het huis zie ik dat de tulpen die hier de grond uitkomen allemaal rood zijn. Nu ja, mooi rood is natuurlijk niet lelijk maar waarom ik nu toch alleen maar deze kleur heb gekocht? Waarschijnlijk waren ze in de aanbieding! Of zou misschien de grondsoort ook invloed hebben op hun kleur, net zoals bijvoorbeeld bij de hortensia’s? Zure grond en veel ijzer en de bloemen van de hortensia’s kleuren blauw. Leuk om te zien trouwens dat de tulpenbloemen zich sluiten, zo tegen de avond als de zon aan het verdwijnen is. Bedtijd voor hen!

Nieuw dak

Al lange tijd hadden we het dak van de garage op de kluslijst staan maar iedere keer waren er eigenlijk veel leukere dingen te doen dan weer boven op dat dak te kruipen. De garage was destijds afgeleverd als bouwpakket, samen met een rol bitumenpapier waarmee het dak bekleed moest worden. Niet mooi maar wel makkelijk. Vorig jaar waren er grote stukken van dat dakpapier los gewaaid. Gezellig samen op het dak zittend hebben we dat toen provisorisch weer vastgespijkerd. Helaas is een paar weken geleden de wind opnieuw ermee aan het stoeien geweest. Hoogste tijd om het nu eens goed aan te pakken en er een stormvast dak op te leggen.

Hier levert de vrachtwagen, samen met het zand voor de pétanquebaan, een stapel dakplaten af.

Op de volgende foto zie je goed het verschil tussen het stuk dak met het groene bitumenpapier en het stuk waar al een gedeelte van de dakplaten liggen.

Het is een stoffig werkje om die platen op maat te zagen. Leve de vrouw des huizes die bekend is met de Arbo richtlijnen: mondkapje op, gehoorbescherming in en veiligheidsbril op de neus!Project garage is weer afgerond. Het moet wel een hele stevige wind zijn, die deze platen nog los weet te rukken!

Het ziet er trouwens met die dakplaten erop veel leuker uit dan met dat groene bitumenpapier!

Er kan gespeeld worden!

We hadden het zand natuurlijk zelf kunnen halen bij de zand- en grindhandel maar zo gaat het een stuk sneller! Wat die vrachtwagen nu in één keer aflevert, daar hadden wij waarschijnlijk wel vier of vijf keer voor op en neer moeten rijden met de aanhanger. Pas geleden had ik al verteld dat we bezig waren met ons pétanquebaan project. De boomstammen lagen al een tijdje te wachten, het worteldoek was al uitgerold en nu met een vracht van dat speciale zand, ‘sable concassé’ was het alleen nog maar scheppen en harken geblazen. Het aanstampen en verdichten van de zandlaag hebben we met ons eigen ‘aanstamp apparaat’ gedaan: de auto! We zijn er diverse keren mee op en neer over de baan gereden en dat ging eigenlijk hartstikke goed. Vandaag hebben we de baan in gebruik genomen en ons eerste spelletje pétanque gespeeld. Alle bezoekers de komende zomermaanden; maak je borst maar nat. Jullie weten bij deze, wat er op het programma zal staan!!