Time out

Heerlijk! Gewoon even een ‘time out’ wat betreft bloggen, of zoals ze in Frankrijk zeggen ‘un temps mort’. We genieten van een blogloze vakantie!

Terug in de tuin van Vaneilles

Pas geleden zijn we naar de tuin van Vaneilles geweest; een tuin waar we al eens eerder doorheen geslenterd hebben. Tot onze verbazing was dat trouwens alweer bijna drie jaar geleden: comme le temps passe! Toen was het een spontaan bezoek en liepen we er gewoon per ongeluk tegenaan en nu gingen we er bewust naartoe. De eerste keer was het in de herfst en nu was het hartje zomer. Dat levert toch weer een andere sfeer op en ook verschillende plaatjes. Zomer of herfst, nu of bijna drie jaar geleden, de tuin met alle sfeervolle hoekjes en heel veel ‘oud roest’ blijft nog steeds even mooi!  

Vlakbij de vijver staan wat moestuinbakken. Als je goed kijkt, zie je een klein plastic poppetje tussen de koolbladeren liggen. Hoe ging dat verhaal ook alweer over baby’s die uit een kool komen? De voorkant van een oude brievenbus. De bus is trouwens op dinsdag geleegd en veel verandering zal daar wel niet in komen!
Een oud, niet al stevig bankje maar sterk genoeg om even op te gaan zitten en van alles om ons heen te genieten.

Op diverse plekken in de tuin staan en hangen mooie roestige vogeltjes die bij ons vorige bezoek er nog niet waren. De eigenaar van deze tuin heeft afgelopen jaren vast een cursus lassen gevolgd en die naar mijn mening met goed gevolg afgesloten!

 

Kruisbessen

Pas geleden kregen we van vrienden een grote voorraad kruisbessen. Allemaal uit eigen tuin, schoongemaakt en wel, dus al helemaal ‘hapklaar’. We hebben zelf ook een kruisbes staan maar ook al doet hij ieder jaar beter z’n best, zo’n grote hoeveelheid als hun struiken opleveren, daar kan ik alleen nog maar van dromen. Van veel mensen hoor ik dat ze kruisbesen wat aan de zure kant vinden, maar ik vind die zure vruchtjes heerlijk. Zelfs van een partje citroen kan ik genieten. Een echte zuurpruim dus!De taart op bovenstaande foto is trouwens al de tweede die ik gebakken heb. De eerste was er eentje met alleen maar kruisbessen. Deze is een mix van kruisbessen, appel en framboos. Het zijn alleen maar lekkere dingen die erin zitten, dus smaken moet hij vast wel. Van de overige kruisbessen heb ik een flinke voorraad jam gemaakt: alvast wat ‘vitamientjes’ voor de winterperiode! Vandaag hebben we een jarige over de vloer, dus deze taart vindt vast wel z’n weg! Bij iedere hap die we naar binnen schuiven, denken we natuurlijk ook even aan de gulle kruisbessengevers!

Jaloersmakend

Deze robuuste muur van mooi gestapelde stenen, hebben we al een paar keer eerder op de foto gezet. De ene keer ging het om de geitjes die er bovenop stonden en de andere keer was de ingestorte muur die gerestaureerd werd, een foto waard. Nu gaat het om die dahlia’s die daar achter de muur uitbundig en bijna jaloersmakend staan te bloeien. Nu weet ik wel dat je officieel die knollen, voordat de winter begint, uit de grond moet spitten en op een droge en donkere pek moet bewaren maar zou deze ‘dahliaboer’ dat, gezien de hoeveelheid, ook echt ieder najaar doen? Zèlf hebben we vorig jaar ook wat dahliaknollen geplant en deze gewoon in de grond laten overwinteren maar van de hoeveelheid bloeiende dahlia’s deze zomer, worden we nu niet bepaald echt vrolijk. Zou die matige opbrengst dan toch te maken hebben gehad met het feit dat we ze afgelopen winter in de grond hebben laten zitten of kunnen we de schuld geven aan de woelmuizen die onze berg als woonplaats hebben uitgekozen en die wellicht een lekker maaltje hebben gehad aan die dahliaknollen? Maar eens goed nadenken wat we dit najaar gaan doen.

Verbeterpuntje

Je hebt van die populaire bed and breakfast programma’s op televisie, waarbij gasten na hun bezoek een beoordeling mogen geven aan de eigenaren. Ook verbeterpunten mogen ze noemen. Dat kan dan variëren van een haakje hier, een knopje daar, een matje zus en een lampje zo. Naast deze flut opmerkingen komt een gast ook wel eens met een goede tip, waar de eigenaar van de bed and breakfast wel wat mee kan. Zo was dit ook het geval bij onze geitenschuurgasten van vorige week. De aanleiding voor de goede tip was helaas wat minder leuk en had te maken met een slippartij op het pad naar het terras van de geitenschuur.We zijn gisteren gelijk aan de slag gegaan et voilà, het gladde stuk van het paadje is aangepakt en verbeterd.

Hooien

In het weiland naast ons is het de hele dag al een drukte van belang. Het zware geronk van een tractor is te horen, samen met nog een ander bonkend ‘kadoenk’ geluid. Nieuwsgierig zijn we even bij de omheining wezen kijken. Er wordt volop gehooid. De boer op z’n tractor en twee man en één vrouw sterk met de hooivork in de aanslag, achter de balenpers. Ondanks de hoge leeftijd van de machines doet alles het nog prima. Al ronkend, bonkend en ‘kadoenkend’ worden de vierkante balen hooi uit de machine gespuwd. Vandaag even flink doorwerken en dan hebben ze morgen vast een vrije dag: Quatorze Juillet!

Bezoek

Afgelopen week zijn onze broer/zwager en schoonzus een paar dagen bij ons op bezoek geweest. Ze hadden precies de goede week ervoor uitgezocht. Regen in Nederland en zonnig en warm zomerweer hier op onze Franse berg.

De ‘geitenschuur’ heeft weer even kunnen schitteren als mooie logeerplek.

Het waren dit jaar trouwens de eerste geitenschuurgasten, dus van tevoren hebben we eerst de boel lekker laten luchten, het water weer aangesloten, de boiler aangezet en veel, héél veel overwinterende spinnen die waarschijnlijk het idee hadden hier ook wel te kunnen overzomeren, naar buiten gekieperd.

Hier zijn we ons bekende wandelrondje aan het maken, richting het huis met het spiegeltje. De boer is al druk bezig geweest. Nog even en dan zie je hem weer op z’n tractor rijden met achter zich een kar waarop hoog opgestapeld al die rollen hooi liggen.Het niet bewoonde huis, waar nog steeds een stuk van een spiegel buiten aan de muur boven de wasbak hangt, is altijd leuk voor een bezoekje. Niet in het minst omdat er van die mooie oude gebruiksvoorwerpen onder de overkapping staan te pronken.

Eigenlijk had ik best wel in deze tijd willen leven, toen dit alles nog in gebruik was. Nu ja, willen leven………. in ieder geval even om het hoekje willen kijken!

Tussenstop in Le Puy en Velay

Door alle aandacht aan die jonge haasjes afgelopen tijd, ben ik bijna vergeten te vertellen dat we op de terugreis van Saint Hilaire Luc naar onze berg, nog even een dagje in Le Puy-en-Velay zijn geweest. La Chapelle de Saint Michel, het kapelletje dat bovenop een zeer smalle basaltrots is gebouwd, stond nog steeds op ons lijstje om een keer te gaan bezoeken. De eerdere keren dat we in Le Puy waren was het veel te druk maar nu buiten het hoogseizoen en met nog niet teveel toeristen in de stad was het de moeite waard om de klim te ondernemen. We dachten trouwens altijd dat de kapel in de stad Le Puy stond maar officieel valt het net buiten de stadsmuren en hoort het bij de gemeente Aiguilhe.  Voordat je begint aan de 268 tellende trap omhoog, kun je beneden bij de ontvangstruimte eerst nog een filmpje bekijken waarin uitgelegd wordt hoe dit soort rotsen zijn ontstaan. Dat was in de tijd dat er nog geen sprake was van Frankrijk, laat staan van Le Puy! Duizenden jaren geleden was dit gebied gewoon zee. In het water ervan leefden diverse dieren en diertjes die na hun dood op de bodem terecht kwamen. De skeletten van al die miljoenen diertjes vormden in de loop der jaren een dikke laag kalksteen. Deep down, op de plek waar nu zo’n beetje Le Puy ligt, waren destijds diverse vulkanen actief. De hoeveelheden lava die bij de uitbarstingen naar buiten werden gespuwd, konden zich maar met moeite door die dikke laag kalksteen heen wurmen. Uiteindelijk kwamen ze, in de vorm van wat puntige ‘torens’, boven de kalklaag uit. Na verloop van lange tijd viel de zeebodem droog. De laag kalksteen sleet weg door regenwater en wat overbleef waren die zogenaamde vulkanische schoorstenen waar in de tiende eeuw op een ervan dus dit kapelletje werd gebouwd.

Genoeg informatie; we willen naar boven!

Halverwege de beklimming heb je een mooi uitzicht op de kathedraal Notre-Dame du Puy en het rode Mariabeeld. Bezienswaardigheden die we al een keertje eerder hebben bezocht.

Toen we uiteindelijk boven bij het kapelletje aankwamen, was er juist een mis gaande. Stilletjes zijn we naar binnen gegaan en hebben daar op een bankje achterin de kapel even genoten van de bijzondere sfeer.

Hazenjong, vervolg

Zo’n twee weken geleden liet ik een foto zien van een jong haasje op ons terras. Ondanks het feit dat we hem per ongeluk wel eens nat spuiten als we de planten water geven, lijkt dit haasje het wel erg naar z’n zin te hebben bij ons want bijna iedere dag komt hij wel even buurten. Hier zit hij lekker aan wat groenige onkruidplantjes te knabbelen. Leuk om te zien hoe dat hazenjong alweer gegroeid is ten opzichte van een tijdje terug.

Hier voelt hij zich vast betrapt. Met een wat schuldbewuste blik kijkt naar de fotograaf!

Avondrood

Gisteravond hadden we weer een kleurige wolkenlucht. Als we zoiets zien dan zeggen we gelijk tegen elkaar: ‘avondrood, mooi weer aan boord; ochtendrood, regen in de sloot’. En het klopte helemaal: we hadden vandaag een mooie en warme dag hier op de berg. Wat niet klopt naar mijn mening, is het gerijmel in die uitdrukking. Avondrood en boord rijmt van geen kanten terwijl er voor dat ochtendrood wèl keurig een woord gevonden is dat erop rijmt: rood en sloot. Nu ja, beter een uitdrukking die qua rijmen niet klopt maar wèl qua voorspelling dan eentje waarbij de woorden wèl op elkaar rijmen maar dan voor regen zorgt!