IJzersterk

Een tijdje geleden liet ik een trieste foto zien van één van onze vlinderstruiken. Door de plotselinge nachtvorst zag de struik er meer dood dan levend uit. Maar met geduld,  liefde, veel zon en bijvoeding is onze ijzersterke vlinderstruik er weer goed bovenop gekomen en staat hij hier volop te bloeien. De hortensia’s hebben het duidelijk nog zwaarder gehad. We hebben ze uiteindelijk maar gekortwiekt. Op zich niet zo slecht om ze een keertje flink terug te snoeien, je krijgt er een compacte struik voor terug. Volgend jaar kun we vast weer genieten van die mooie grote blauwe en roze bloemtrossen.   Niet alleen wij genieten ervan maar de vlinders ook! 

Château de la Chèze

Afgelopen dagen hadden we vrienden op bezoek waarmee we naar Château de la Chèze in le Cheylard zijn geweest. In de zomermaanden wordt er in dit kasteel iedere dag om 16.00 uur een rondleiding georganiseerd.Het kasteel ligt hoog boven le Cheylard en ziet er imposant uit. Het stamt uit de twaalfde en dertiende eeuw en was in eerste instantie gebouwd als een verdedigingswerk maar in de loop der jaren is het kasteel ook voor diverse andere doeleinden gebruikt. In de zestiende en zeventiende eeuw was het kasteel tijdens de godsdienstoorlogen een schuilplaats voor de Hugenoten, in de negentiende eeuw was het een jongensschool en tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft er een verzetsgroep in gezeten. In juli 1944 is het door de Duitsers in brand gestoken tijdens de slag om le Cheylard. Na de oorlog is het kasteel of beter gezegd, zijn de restanten van het kasteel eigendom geworden van de gemeente. Pas aan het eind van de jaren tachtig is een aantal inwoners van het stadje in actie gekomen om het kasteel weer op te bouwen.Sinds die tijd worden er in de zomermaanden internationale werkkampen georganiseerd waarin vrijwilligers met heel veel plezier, enthousiasme en doorzettingskracht stukje bij stukje het kasteel in ere proberen te herstellen. Het kasteel is niet eens zo heel erg mooi maar het feit dat er mensen zijn, jong en oud, die zich inzetten om weer leven te blazen in zo’n historisch monument vind ik wel heel bijzonder! Ik vroeg aan een van de vrijwilligers of ze enig idee had wanneer het kasteel helemaal klaar zou zijn. Ze antwoordde dat ze dat waarschijnlijk zelf niet meer zou meemaken!

Zon en bloemig

Helaas niet in onze tuin maar ergens gespot in een moestuin van een boerderij tijdens een wandeling. Rechts op de foto, dat zijn zonneklaar overtuigende zonnebloemen maar van die bloemen die achter het gaas staan, weet ik het niet helemaal zeker.  Ik zie wel wat overeenkomsten qua blad maar de bloemen zien er anders uit. Zouden ze misschien teveel aan de dahlia hebben geroken?

Tour de France

Als ‘het Tour de France gebeuren’ dan in de buurt is, dan moet het er natuurlijk ook een keer van komen: we gaan het spektakel van dichtbij bewonderen! Het is vandaag de zestiende etappe die van Le-Puy-en-Velay naar Romans-sur-Isère gaat. Dom van ons natuurlijk om niet naar de vijftiende etappe te zijn geweest bij le Puy-en-Velay, dan hadden we extra kunnen genieten van de schitterende overwinning van Bauke Mollema! We hebben een mooi plekje gevonden vlakbij Lalouvesc. Keurig op tijd om eerst de karavaan voorbij te zien trekken. Kleurige reclame auto’s van waaruit diverse spullen zoals sleutelhangers, petjes, Madeleines (mmm!), snoepzakjes etc. naar de toeschouwers worden gegooid.

Even klikken op deze foto’s, om een groter formaat te krijgen.

Ook wij hebben wat reclamespul toegeworpen gekregen!

Maar dan een tijdje later zie je iedereen wat zenuwachtig worden, de camera’s worden tevoorschijn gehaald, de gendarme gaat nog wat rechterop staan, in de lucht verschijnen helikopters en dan weet je dat de renners in aantocht zijn. In een vloek en een zucht racen ze ons voorbij, ondanks de harde tegenwind. Op TV is de Tour natuurlijk veel beter te volgen maar om zo langs de kant van de weg hen voorbij te zien flitsen is toch ook wel een belevenis!

Respect voor deze gendarme: de hele tijd (van 12.00 tot 16.00 uur) heeft hij daar in de volle zon gestaan!Daar komen de renners! Bijna te snel voor de camera.
Rijdt daar Bauke Mollema?

Het Sunweb team; zit daar de winnaar van deze etappe, Michael Matthews tussen?

Quatorze Juillet

Elk zichzelf respecterend dorp hier in Frankrijk organiseert op Quatorze Juillet wel een of ander evenement. Zo ook gisteren in Vernoux, het dorp even verderop. Altijd leuk om even te gaan kijken.

De fanfare marcheerde door de straten, gevolgd door de medewerkers van de vrijwillige brandweer en hun rode glimmende gevaartes. 

Madame le Maire en de loco burgemeester, trots behangen met de tricolore sjerp, sloten de rij.

Een vide grenier hoort er ook altijd bij. Wat er te koop aangeboden wordt kan variëren van spulletjes die ergens van zolder getoverd zijn, waarschijnlijk diezelfde avond gewoon weer mee teruggaan naar huis en een volgende keer opnieuw uitgestald worden, tot heel soms iets speciaals. Helaas, dit keer niets gescoord!

Er werden ook diverse spelletjes georganiseerd, zoals een “oberwedstrijd”. Met een glas water op een dienblad rende men door de straatjes van Vernoux om zo snel mogelijk bij de finish aan te komen met natuurlijk ook nog zoveel mogelijk water in het glas. Hier zie je twee “obers” in actie.  

Als klap op de vuurpijl wordt er vaak in diverse steden en dorpen een gigantisch vuurwerk afgestoken. Dit onderstaande spektakel speelde zich af in Lamastre. Het was mooi helder weer en de wind was gelukkig wat gaan liggen. Met veel oh’s en ah’s en een stijve nek van het naar boven kijken, sloten we deze feestdag af.

Gekleurde kaas

Op de markt lopen we altijd likkebaardend langs de kraampjes met kazen. Maakt niet uit of het nu kaas is van geitenmelk, schapen- of koeienmelk. Als echte kaaskoppen lusten we ze allemaal. Deze kaasboer is wat aan het experimenteren geweest met z’n kazen en ik weet nog niet helemaal wat ik ervan moet denken. Blauwe kaas vind ik heerlijk maar dan in de vorm van blauwschimmelkaas. Aan deze knalblauwe kaas moet ik toch nog even wennen. Kaas met lavendel, tijm en rozemarijn staat op het bordje geschreven. Achter die blauwe zie je ook nog een stukje groene kaas liggen: kaas waaraan pesto en basilicum is toegevoegd. Deze ziet er in ieder geval qua kleur wat appetijtelijker uit. Ernest kreeg een stukje van de blauwe kaas aangeboden en hij vond het niet vies. Het woord lekker heb ik hem overigens niet horen noemen!

Dinsdagmarkt

Vandaag zijn we weer even op de dinsdagmarkt in Lamastre geweest. De laatste jaren laten we deze markt in de zomer eigenlijk een beetje links liggen in verband met de hoeveelheid toeristen die hier altijd op afkomen. Vandaag kon het nog nèt en om eerlijk te zijn hing er ook wel een heel gezellig zomers sfeertje.

Een muzikaal trio zorgt voor de nodige sfeer. Muziek waarop je niet stil kunt staan. Een stelletje begon spontaan een dansje te maken en plein public.

Een fraaie worsten- en hammenkraam. De eigenaar heeft veilingkistjes gebruikt om alles mooi uit te stallen. Die droge worstjes smaken heerlijk maar ruiken niet echt lekker. Met de neus “op slot” loop ik er meestal langs. 

Deze kar is nieuw voor me: een mobiel naaiatelier. De eigenaresse zit in de caravan achter de naaimachine verstelwerk te doen. Een warm klusje vandaag!Liet ik pas geleden een foto zien van mooie blozende abrikozen aan de boom, hier liggen ze te pronken op de markt. En nu natuurlijk wèl lekker ervan proeven. “Doet u mij maar een kistje”.

Train de l’Ardèche

Als echte toeristen hebben we afgelopen vrijdag met de stoomtrein een ritje gemaakt. Vanaf het station St-Jean-de-Muzols, vlakbij Tournon, trekt de mooi gerestaureerde locomotief de wagons al “stoomfluitend” door diepe kloven langs de rivier de Doux, richting het stationnetje van Colombier-le-Vieux. Hier wordt de locomotief losgekoppeld van de wagons en door middel van een soort ronde schijf in tegenovergestelde richting gedraaid. Dit gebeurt niet mechanisch; de schijf wordt handmatig geduwd door een echte “spierballenspoorman”. Het laatste stukje duwwerk leverde problemen op, waarschijnlijk door de warmte. We dachten even dat we terug moesten lopen of dat we mee moesten helpen met duwen maar gelukkig schoot een collega hem te hulp! De locomotief rijdt dan via een zijlijntje een stukje terug, wordt even later opnieuw vastgekoppeld aan de voorkant van de wagons en rijdt weer terug naar het beginpunt. Zo’n 15 jaar geleden was dit spoorlijntje bijna ter ziele en ook de daarlangs gelegen stationnetjes waren in verval geraakt. In die tijd is er flink gelobbyd door de ‘Vrienden van de Train de l’Ardèche’ om de trein weer op de rit te krijgen. En dat is dus gelukt: sinds een aantal jaren is de stoomtrein weer in gebruik. Tijdens het rijden vraag je je regelmatig af hoe men het vroeger toch voor elkaar heeft gekregen om deze spoorlijnen aan te leggen. Door al die kloven en tunnels, over die fraaie bruggen en langs de steile bergwanden; wat een klus! Het spoornet in de Ardèche heeft tegenwoordig alleen nog maar een toeristische waarde. De spoorlijnen die niet meer gebruikt worden voor het reizen met de trein, zijn voor een groot gedeelte omgetoverd in fraaie  fiets- en wandelpaden.

Wiersen

Het is de hele week al erg warm. Zijn wij lui en loom en doen we het rustig aan, de boeren daarentegen zijn druk aan het werk. Vandaag heb ik weer een nieuw woord geleerd: wiersen. Vriendin Henny logeert een paar dagen bij ons op de berg en zij kwam met dit woord op de proppen toen we langs dit weiland reden. Maar ze gaf eerlijk toe dat dit fraaie woord niet van haar zèlf maar van haar partner afkomstig is, die “boerenroots” heeft. Wiersen is het op een lange rij leggen van gemaaid en geschud gras. Is het gras gewierst, dan gaat de ronde balenpers erover en zie je even later die mooie rollen in het weiland liggen.

Blozende abrikozen

Afgelopen dinsdag zijn we weer richting de berg gereden. Hoe raar het misschien ook klinkt; nog steeds genieten we van die 1000 kilometer rijden. Je kijkt om je heen, je kletst wat met elkaar, je neuriet wat mee met de muziek op de radio of je “humt” wat mee met een denkbeeldige melodie in je hoofd. Op z’n tijd even eruit om de benen te strekken, koffie te drinken of wat dan ook en dan weer gauw door. We ruiken de stal! Bij Tournon gaan we van de snelweg af en dan is het nog zo’n uurtje binnendoor naar onze berg: bochten tellen! Om iets minder bochten te hoeven rijden, gaan we altijd via Saint Barthélémy (Bartlehiem voor de insiders!). Langs de weg zie je overal boomgaarden met op dit moment fruitbomen vol met blozende abrikozen. En nee…..we hebben er niet stiekem van gesnoept maar er wèl een mooie foto van gemaakt!