We gaan nog even door met die paddenstoelen. We hebben zelf onderhand al genoeg van die cèpes verzameld maar we weten dat onze buurvrouw Isabelle, er ook gek op is. Dit is de opbrengst van vandaag en die gaat haar kant op.
Nog meer cèpes!
4
Richting herfst
De zomer is weer zo’n beetje voorbij hier op de berg. Overdag hebben we nog wel regelmatig wat zon maar de temperatuur begint toch wel aardig te zakken. Zeker ‘s avonds begint het kil te worden. Ik zie ook alweer diverse huizen in de omgeving waar rook uit de schoorsteen komt. Onze houtboer is vorige week langs geweest om een lading stookhout af te leveren. De kachel is nog niet aan maar we zijn er klaar voor!
Om nog even het zomergevoel vast te houden, een foto van een kleurig stukje tuin bij het kleine huis. Volgens mij zijn het bloemen die onze buurvrienden, toen ze nog daar nog woonden, hebben geplant. Die grote gele dahlia in het midden is een echte blikvanger. Hij staat bekend als dinnerplate dahlia of superdahlia. De bloem moet een diameter hebben van 20 tot 30 cm, de maat zo’n beetje van een dinnerplate. Vanmorgen heb ik even met de centimeter erbij gestaan maar deze dahliabloem haalt net de 20 cm, dus eigenlijk een wat klein uitgevallen dinnerplate. Ik zit meer te denken aan een breakfastplate. Maakt niet uit; zij staat hier te stralen!
Grappig hè, ik gebruik het woordje zij in plaats van hij. Volgens het grote grammaticaboek mag het alle twee maar ik geloof dat ik de dahlia meer een zij-plant dan een hij plant-vind!
Paddenstoelentijd
We hadden van vrienden al jaloersmakende foto’s voorbij zien komen van manden vol met cèpes, in Nederland beter bekend als eekhoorntjesbrood. Vorige week hier om het huis ook maar eens een inspectierondje gedaan maar helaas, geen cèpes. Wèl andere exemplaren, zoals deze paddenstoel op onderstaande foto. Of die eetbaar is, weet ik niet dus ik laat ‘m maar lekker staan. Cèpes zijn heel duidelijk herkenbaar en die durf ik daarom wel te plukken.
Gisteren gingen we opnieuw op paddenstoelenjacht en zowaar! Op de bekende plekken zagen we wat bruine bolletjes boven het grasachtige mos uitsteken. De kleintjes laten we nog even staan maar de grotere gaan in de pan!
Vanmorgen las ik in de krant dat het dit jaar hier in de Ardèche een uitzonderlijk jaar is, wat betreft de cèpes. Men vermoedt dat het te maken heeft met de opgewarmde grond van afgelopen hete zomer en de regen hier van de laatste weken. Een ideale kweekbodem! Doe daar dan ook nog een flink verschil bij tussen de temperatuur overdag en ‘s nachts en de cèpes zijn in grote getale te vinden. Die uitdrukking van ‘ze schieten als paddenstoelen uit de grond’ klopt nu helemaal!
Pech
Zoals ik al in het vorige bericht vertelde, vonden afgelopen weekend in Frankrijk les Journées du Patrimoine plaats. Twee dagen waarin veel historische monumenten en culturele bezienswaardigheden gratis te bezichtigen waren om zo extra aandacht te vestigen op het culturele erfgoed.
In januari waren we al eens een keer wezen kijken bij het kasteel van Vauchèsse, vlakbij Vernoux-en-Vivarais. Het was toen alleen maar mogelijk om de buitenkant te bewonderen maar de eigenaar adviseerde destijds om terug te komen tijdens de open monumentendagen waarop het kasteel dan ook van binnen te bezichtigen zou zijn. De eigenaar zou dan zèlf de rondleiding verzorgen.
Wij dus zondag vol verwachting op pad naar het kasteel. Komen we daar aan, blijkt de eigenaar ziek te zijn. Geen kijkje in het kasteel helaas, op één ruimte na. Nu ja, dan schuiven we de bezichtiging van het hele kasteel maar door naar volgend jaar!
Wat plaatjes van de buitenkant van het kasteel. De werkzaamheden zijn alweer flink opgeschoten, vergeleken met ons bezoekje eerder dit jaar. Dit keer staan er geen hijskranen of steigers meer.
Dit is de enige ruimte die we kunnen bezichtigen. Een ‘zaal’ met daarin een monumentale vuurplaats waar de wachters zich vroeger konden warmen.
Mooie muurankers.
Zo’n fraai versierde latei boven de deur zou ik ook wel bij ons op de berg willen hebben. En dat bankje trouwens ook!
Hier doe ik net alsof ik de bewoonster ben van het kasteel; alsof ik straks zo via deze trap m’n eenvoudige optrekje binnen zal gaan. Kasteelvrouwe Annelies!
Bezoekje aan de buren
Er moet weer eens hoognodig een blogje verschijnen! Gek hè, er zijn tijden dat ik zomaar iets uit m’n digitale pen kan laten vloeien en andere momenten dat ik er totaal geen zin in heb. We gaan het maar weer eens proberen.
Gisteren hadden onze buren van ‘le Grand Bouveyron’ een vide grenier georganiseerd, in combinatie met een kunstmarkt, muziek, een drankje en een rondleiding over hun terrein. Heel erg druk was het jammer genoeg niet. Misschien wel mede door het feit dat dit ook het weekend is van ‘les Journées du Patrimoine’, zeg maar de Open Monumentendag.
In de beginperiode van ons Franse avontuur hier op de berg werd de Grand Bouveyron bewoond door Gérard, een mooie, wat zigeunerachtige verschijning. Was hij niet met vrienden gezellig een glaasje Pastis aan het drinken in z’n keukentje, dan zag je hem wel buiten bij z’n paarden. Heel wat mooie paardrijdtochten hebben we met hem gemaakt. Nadat hij verhuisd was naar een andere plaats, zijn we hem wat uit het oog verloren. De Grand Bouveyron heeft na Gérard diverse andere eigenaren gehad maar nu is het huis alweer langere tijd bewoond door een kleurrijke familie met idealistische ideeën. Op deze link kun je er wat meer over lezen.
Op de foto hieronder was een barretje in elkaar geflanst waar je koffie, bier en wat lekkers kon kopen. Geen vaste prijzen werden ervoor gevraagd maar je kon gewoon betalen naar eigen inzicht.
Het was misschien dan wel geen drukke bedoening maar het weer deed gelukkig goed z’n best: volop zon en een blauwe lucht. Altijd leuk om op dit soort evenementen even je gezicht te laten zien en her en der een praatje te maken.
Eten en luisteren
Afgelopen maandagavond zijn we naar Arlebosc geweest, een dorpje net achter Lamastre. Vrienden van ons hadden op een affiche gezien dat er die avond een eet- en muziekavond werd georganiseerd en vroegen of we zin hadden om mee te gaan.
Het plaatselijke bakkersechtpaar (met Marokkaanse roots) zorgde voor een ‘Couscous Royal’ en voor de muziek waren twee plaatselijk bekende zangers uitgenodigd. Altijd leuk en niet te vergeten ook héél lekker om zo’n evenement te bezoeken. Op een klein en wat intiem pleintje tussen de kerk en de bakkerij vond het hele gebeuren plaats.
Toen we aankwamen stonden de vrolijk gekleurde tajines al klaar om gevuld en uitgeserveerd te worden.
Wat betreft de muziek hadden we een voorkeur voor onderstaande zanger, Jean-Paul Lyaudet. Hier was hij al een beetje z’n stem aan het ‘smeren’. De andere zanger stond bekend als Markcover en zoals de naam al aangaf, een zanger die diverse populaire liedjes coverde. Weliswaar met een prima stem maar wat ons betrof, haalde hij het niet bij Jean-Paul.
Geen gewone couscous maar inderdaad een couscous royal!
Na de maaltijd een kopje muntthee. Deze thee werd door de gastvrouw op traditionele wijze ingeschonken, waarbij de theepot hoog wordt gehouden om een soort schuimlaagje te krijgen maar dat vooral een symbool is voor gastvrijheid.
Toen we aankwamen lag er al een brood klaar in de vorm van een grote krokodil, netjes in cellofaan verpakt. Iedereen werd gevraagd om het gewicht te schatten van dat ‘broodbeest’. Diegene die het dichtst bij het aantal grammen kwam, kreeg het brood als cadeau mee naar huis. Ik zat er maar zo’n 15 gram naast maar helaas was er iemand die nog net iets dichter bij het ware gewicht zat.
Toen het donker werd, gingen de lampjes aan en werd het nog sfeervoller. Hier is Jean-Paul (JP voor intimi) aan het zingen.
Het werd een latertje die avond maar wel een hele mooie. Aardige en enthousiaste mensen, heerlijk gegeten en dik genoten van de sfeervolle muziek!
Kleurrijk
Tijdens een vakantie in Bretagne, alweer een paar jaar geleden, kwamen we in een weiland roze hooibalen tegen. Toentertijd wist ik nog niet dat die te maken hadden met borstkanker maar een tijdje later las ik wat informatie hierover.
Het oorspronkelijke idee van die roze wikkels schijnt uit Nieuw-Zeeland te komen. Het was daar een initiatief van een boer wiens vrouw borstkanker had. Hij wilde op deze manier aandacht vragen voor de ziekte en geld inzamelen en doneren aan een organisatie die zich bezighoudt met de strijd tegen borstkanker. Per roze hooibaal wordt een bepaald bedrag aan deze organisatie gedoneerd. Naast de roze hooibalen zijn er ook nog andere kleuren bijgekomen. De blauwe als symbool voor onderzoek naar prostaatkanker en de gele als symbool voor onderzoek naar kinderkanker. Sinds ik dit weet kijk ik, waar ik maar kan kijken, of ik ook ergens die blauwe en gele hooibalen kan ontdekken.
Vorige week was het raak. Toen we op weg waren voor een familiebezoekje in de Corrèze, reden we hierlangs. Een hele rij hooibalen en allemaal gewikkeld in roze, blauwe en gele folie. Een kleurrijk geheel daar in het weiland en met een mooie gedachte erachter!
Rood, geel en groen
We eten ons deze dagen bijna ongans aan de tomaten en de courgettes, zowel de groene als de gele. De moestuin doet het, ondanks de droogte maar misschien wel juist door de hoge temperaturen, erg goed.
Tja, en dan maar proberen om iedere keer een lekker maaltje ervan op je bord te toveren. Daar gaan we dan: groene courgettesoep, gele courgettesoep, zoetzure courgettes, gegrilde courgette op de bbq, gewokte courgettes, gegratineerde courgettes, tomatensoep, tomaten gazpacho, tomatensaus, tomatenchutney, tomatentaart, tomatensalade, gevulde tomaatjes…….…De kookboeken maken overuren!
Vandaag eten we dit mooie gekleurde gerecht. Het ziet eruit als de bekende Tian Provençal met al die fraai gedrapeerde groenteplakjes maar ik heb er m’n eigen draai aangegeven. Geen aubergines of uien erbij gedaan maar het alleen bij courgettes en tomaten gelaten. Als probeersel heb ik er ook nog wat feta overheen gestrooid. Het is nu eigenlijk meer een Tian Annelies geworden. Het ziet er mooi uit, er zitten alleen maar lekkere dingen in dus het zal vast wel heerlijk smaken!
Wortelbaard
Nu met die droogte zijn we extra alert op het functioneren van onze bron. Tot nu toe gelukkig geen enkel probleem; het water komt met een krachtige straal uit de kraan. Wèl viel het ons op dat we geen geklater meer hoorden. Liep je voorheen langs het betonnen putdeksel, dan hoorde je hoe het water uit de bron in de onder de grond gelegen grote tank stroomde. Vergelijk het maar met het geklater van een waterval in een daaronder liggend meertje. Tijd dus voor een inspectierondje.
Het putdeksel wordt met wat spierballenwerk eraf getild en toen zagen we dit!
Geen wonder dat we geen geluid meer hoorden; dat werd gewoon gedempt door deze bos wortels. Een hele dorstige boom is op zoek gegaan naar water en de wortels ervan hebben zich op een of andere manier door het beton heen gewerkt.
Nu gunnen we onze bomen best wat water maar niet op deze manier! Gelukkig hebben ze niet de pomp bereikt die in de tank hangt, anders was die vastgelopen en hadden we echt een probleem gehad.
Heb je een huis op het platteland, dan moet je een beetje handig zijn en niet te snel in paniek raken. Onze ‘klusjesman’ heeft met wat gesjor en getrek de wortelhoop losgetrokken en die met vereende krachten eruit gevist.
We horen het water nu gelukkig weer klateren. Wèl is dit in ieder geval weer een mooi leermomentje geweest: wat vaker zo’n inspectierondje doen!
Menigeen zou jaloers zijn op zo’n baard!
Droogte
Misschien een wat vreemde titel in combinatie met onderstaande foto maar het blogje gaat echt over de droogte.
Voor vandaag heeft Météo France onweer en regen voorspeld en inderdaad, iets eerder dan verwacht hebben we een flinke bui gehad. Zelfs wat hagel zat erbij. Nu ik dit schrijf, is de regen alweer voorbij maar blijft het nog wel volop rommelen in de lucht. Zo’n bui verfrist wel even maar doet niets voor de huidige droogte.
Dit is het meer bij le Cheylard. Het is een kunstmatig meer dat dienst doet als water regulerende dam in de Eyrieux-vallei. Het waterpeil is zeker wel anderhalve meter lager dan gebruikelijk.
Dit jaar is, samen met 1976 en 2003 een van de slechtste jaren sinds 1970 wat betreft droogte en neerslag. De rivieren drogen op door de hoge temperaturen van afgelopen weken en het gebrek aan regen. Er is nog maar weinig stroming en de rivieren lijken op dit moment eigenlijk meer op poeltjes met stilstaand water. Dit geldt in onze directe omgeving voor met name de Doux en de Eyrieux.
Het hele noorden van de Ardèche is daarom per eind juli op het hoogste alarmniveau geplaatst. Dit houdt in dat de overheid diverse strenge maatregelen heeft genomen om het watergebruik drastisch te verminderen. Bij niet-naleving van deze voorschriften kun je een boete opgelegd krijgen van wel 1500 euro.
Niet je tuin sproeien, zelfs niet je moestuin, niet de auto wassen, niet je zwembad vullen. Kortom, alleen drinken, jezelf wassen en dieren van water voorzien is toegestaan. Heb je een voorraad regenwater die je het hele jaar door al hebt opgebouwd, dan heb je het recht om die nog wel te gebruiken.
De wasstraten zijn gesloten.
We hebben onze druppelslang dus maar buiten werking gesteld en maken nu voor de moestuin alleen nog maar zuinigjes gebruik van onze watertank daar. Gelukkig zit die nog aardig vol.
Hopelijk is de bui van vanmiddag de voorbode van nog meer regen. Bizar eigenlijk hè, dat je gewoon hoopt dat er komende tijd nog maar veel regen zal vallen.
Wonen in de Ardèche 