Zuur

Iedere keer als we ons pad aflopen richting de brievenbus, liggen die kleine groene appeltjes ons vanaf de grond uitnodigend aan te staren. Het zijn geen appeltjes om een lekkere hap van te nemen want ze zijn zo zuur dat zelfs de viervoeters aan de andere kant van het prikkeldraad ze met minachting bekijken en hun mond stijf dicht houden.
Afgelopen tijd heb ik er al heel wat bij elkaar geraapt en met engelengeduld geschild. Pruttelend op de kachel met wat rozijnen, honing, gember en kaneel is er een heerlijke appelcompote van te maken.

Vandaag maar weer opnieuw een mandje gevuld. Nu nog eens nadenken wat ik er dit keer van ga fabriceren. In het kookboek zag ik diverse ‘appelige’ dingen voorbij komen. Wat te denken van zure appel chutney, apple crumble, hete bliksem, jachtschotel of toch maar gewoon een appeltaartje voor straks bij de koffie?

Gele outfit

Oh, wat zal ik morgen een spierpijn hebben! Na een lange tijd heb ik vandaag weer eens een flinke paardrijtocht gemaakt. Met onze opvallende outfit lijkt het wel alsof we richting Parijs hobbelen om daar samen met de andere gele hesjes te gaan demonstreren maar we dragen het uit voorzorg zodat we goed opvallen in het donkere bos. Op donderdag, zaterdag en zondag wordt hier namelijk volop gejaagd en ook al hebben onze paarden dan wel geen hertengewei op het hoofd, je moet er niet aan denken dat een jager zich zal vergissen!

Wolk

Het belooft een mooie dag te worden maar daar zullen de inwoners van Saint Julien Labrousse het, op het moment dat ik dit schrijf, vast niet mee eens zijn. Bij ons schijnt volop de zon maar uit het raam kijkend zie je in het dal, precies op de plek van het dorp, een grote grijzige wattendeken hangen. Niet voor heel lang overigens want een uurtje later heeft de wind die wolk alweer weggeblazen en kunnen de inwoners van het dorp ook van de zon genieten. Kijk je wat verder weg dan lijkt het wel of er rechts achter de Mont Mezenc grote sneeuwhopen liggen en zou je bijna je ski’s van zolder halen. Gezichtsbedrog: het is gewoon een dik pak wolken dat hopelijk niet deze kant op komt.

Geboortejaar

Voor m’n verjaardag kreeg ik deze speciale kaart met allemaal gebeurtenissen die plaats vonden in mijn geboortejaar. Zo las ik bijvoorbeeld dat op 25 maart van dat jaar het ‘Verdrag van Rome’ werd getekend; de voorloper eigenlijk van de Europese Unie. Martin Luther King werd de eerste voorzitter van de in dat jaar opgerichte mensenrechtenorganisatie ‘Southern Christian Leaderschip Conference’. Op 4 oktober werd de eerste Spoetnik gelanceerd door de Russen. Een maandje later ging de tweede Spoetnik het heelal in met aan boord het hondje Laïka. Het elektrische horloge werd uitgevonden en de kleine Fiat 500 zag in juli van dat jaar het levenslicht. De film ‘The bridge on the river Kwai’ kwam uit en één van de films uit de mierzoete Sissi trilogie was dat jaar te zien in de bioscoop. De Tour de France werd gewonnen door Jacques Anquetil. Elvis Presley zong z’n hit ‘Jailhouse Rock’. En op het gebied van de mode zag je dit type jurken voorbij komen. Ik ben benieuwd of mijn moeder destijds ook in zo’n mooie stippeltjesjurk heeft rondgelopen. Nu ja, gezien de smalle taille, pas na mijn geboorte waarschijnlijk!

Ouwe taart

En dan zijn er opeens twaalf maanden voorbij en ben je zomaar weer een jaartje ouder. Natuurlijk hoort bij deze dag een verjaardagstaart. Ha ha, een taart dus voor deze ‘ouwe taart’!

Couleur locale

Van 16 november tot 2 december is er kunst te bewonderen in la salle de la Chapelle in le Cheylard. Vonden er hier vroeger kerkdiensten plaats, nu is de ruimte in gebruik voor allerlei culturele dingen. Er is een podium waar toneelstukken worden opgevoerd, het plaatselijke zangkoor geeft er concerten en voor nu is de zaal dus tijdelijk omgetoverd tot een expositieruimte waar locale creatievelingen hun kleurige werken kunnen laten zien. Schilderijen, tekeningen, foto’s, houtsnijwerk, noem maar op. Al vanaf 1994 wordt er ieder najaar zo’n tentoonstelling georganiseerd en dit jaar is het de 25e keer; een lustrum. Eigenlijk bij toeval liepen we er langs en ach, dan ga je ook even naar binnen. Is het misschien niet voor al die creatieve uitingen dan is het wel dat je graag de werkgroep wilt steunen die dit soort dingen hier ieder jaar weer organiseert.

Buitenwerk

Afgelopen woensdag zijn onze mannen flink aan het zagen geweest. De vroege sneeuw van een tijdje geleden had voor behoorlijk wat schade gezorgd aan de toen nog volop in blad staande bomen. Veel afgebroken takken lagen al op de grond maar er hingen ook nog diverse toppen, zielig geknakt, hoog in de bomen. Ik heb er helaas geen foto van maar wij vrouwen hebben ook niet stil gezeten, hoor. Wij waren de zogenaamde ‘takkenvrouwen’ (niet te verwarren met het minder aardig klinkende woord ‘takke wijven’ natuurlijk!). Van al die afgezaagde takken hebben wij weer een mooie houtwal gemaakt.

Opknappertje?

Gisteren liepen we sinds lange tijd weer eens langs dit ‘opknappertje’, luisterend naar de welluidende naam ‘Beausoleil’. Het is eigenlijk een beetje een ‘achterstevoren’ huis. De voorkant ligt aan de andere kant, waar je als wandelaar niet zo makkelijk bij kunt komen en wat dus ook niet zo één-twee-drie te zien is. De achterkant ligt aan ons wandelpad en vinden we dus eigenlijk meer de voorkant. Hier is een aantal schuren te zien, de één in een wat slechtere staat dan de ander. Her en der wat roestige golfplaten op de daken en veel blauw anti-inregenplastic. De rechter schuur op de foto hierboven heeft twee deuren die waarschijnlijk ooit ergens anders hebben gehangen, gezien de maat. Boven die deuren is een hele fraaie latei te zien van mooi oud en vergrijsd hout. In z’n vorige leven een boom geweest die niet recht naar boven wilde groeien en hier nu prima past.In de muur van een andere schuur zit een nisje waar een schoen in ligt. Gezien de hoeveelheid groenig spul dat op die schoen groeit, ligt die er al een tijdje. Verder wandelend en nog een keer achterom glurend naar het huis, moeten we ons toch even verontschuldigen voor het feit dat we eerder het woord ‘opknappertje’ hebben gebruikt. Dat is nu verleden tijd. We zien namelijk dat er aan de achterkant (wat wij dus eigenlijk de voorkant vinden!) de laatste tijd al heel veel werk is verzet. Er is dus helemaal geen sprake meer van een ‘opknappertje’ maar, mocht zo’n woord bestaan, een ‘opgeknappertje’! Helemaal logisch trouwens dat ze juist aan die kant met de restauratieklus begonnen zijn, want vanaf daar is het uitzicht echt schitterend. En… ook niet onbelangrijk, aan die kant hebben ze lekker ook geen last van nieuwsgierige wandelaars zoals wij!

Volop paddenstoelen

Pas geleden kregen we van onze gasten de vraag waarom we toch geen foto op het blog hadden gezet van die grote hoeveelheden rode paddenstoelen op ons terrein. Bij deze dus!

Volgens mij is dit trouwens het eerste jaar dat er echt zo gigantisch veel roodwit gestippelde exemplaren staan. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het weer. Nadat we een lange periode droog weer hebben gehad is er de laatste weken veel nattigheid gevallen en daar schijnen die paddenstoelen van te houden. Een leuk gezicht is het om te zien hoe zo’n klein rood paddenstoeltje zich uit de grond wurmt. Eerst lijkt het wel of hij nog wat moed aan het verzamelen is om naar boven te komen en zie je alleen een minuscuul rood hoedje boven het mos uitsteken maar een paar dagen later hoor je bij wijze van spreken een grote ‘plop’ en staat de hele paddenstoel boven de grond.

En dan de naam ‘paddenstoel’………..tja, waar komt die vandaan? Op internet zijn leuke verhalen te lezen over het magische wereldje van paddenstoelen, kabouters en heksen. Zo zou de rood met wit gestippelde paddenstoel de woning zijn van kabouter puntmuts. Met een beetje fantasie en inspanning zou je hem zelfs hierboven bij z’n huisje kunnen zien staan! Heksen zouden paddenstoelen gebruiken om er toverdrankjes van te maken. Zij hielden padden als huisdier. Als een heks door het bos dwaalde, op zoek naar paddenstoelen, waggelde de pad gezellig met haar mee. Regelmatig moest de pad even uitrusten en dat deed die dan op een van de vele ‘stoeltjes’ in het bos. En zo was de naam paddenstoel geboren!

Knipbeurt

Het was gisteren een regendagje of eigenlijk beter gezegd, een hele dag met alleen maar regen! Een mooi en nuttig tijdverdrijf is dan een bezoekje aan Marylin, onze kapster in Vernoux. Gezellig kletsend knipt ze ons vliegensvlug weer netjes. Kopje koffie erbij, de laatste nieuwtjes uitwisselend…..de tijd vliegt om en even later staan we weer buiten. Weer wat grijze haren armer!