Raden maar

Als je deze aanhanger voorbij loopt, dan is het vast raden geblazen wat dat voor dingen zijn die erin liggen.

Het heeft in ieder geval te maken met de werkzaamheden waar dit bord al voor waarschuwt. Les forestiers zijn verderop in het bos aan het werk. Nog niet te zien maar al wel te horen. Er wordt weer flink gezaagd. Valt de kettingzaag even stil dan hoor je een gigantisch gekraak, gevolgd door een zware dreun. Zo, weer een boom om.

Op het moment wordt er hier in de buurt erg veel gekapt. Meest van tijd gaat het om uitdunning van een bosperceel. Hierbij wordt niet het hele bos gelijk in één keer gekapt maar alleen een boompje hier en een boompje daar. De exemplaren die blijven staan krijgen zo meer licht en ruimte en gaan dan nog wat sneller groeien. Over een aantal jaren zijn die dan weer aan de beurt om het loodje te leggen. De boomstammen worden ter plekke op maat gezaagd en ontdaan van allerlei zijtakken. Daarna slepen zware tractoren de kale boomstammen uit het bos en worden ze aan de kant van de weg opgestapeld. Klaar voor transport.

Om op de soms best wel steile hellingen voldoende grip te hebben worden er om de banden van de tractor òf kettingen òf tracks gelegd. Op bovenstaande foto (brochure John Deere) zie je een tractor met tracks om de banden. En dat zijn dus die dingen die we in dat karretje zagen liggen!

Nieuws uit de natuur

Regelmatig lopen we onder dit bord door en iedere keer verdraaien we bijna onze nek om te lezen wat er nu weer op staat. Het bord hangt op het centraal station van Utrecht maar heeft niets te maken met de treindienstregeling of een ander ‘spoorachtig’ iets. Het is onderdeel van het project ‘Kunst in het Stationsgebied’ en het is bedacht door de Britse kunstenaar Marvus Coates. Het staat geboekt als Arrivals / Departures.

Op een informatiebordje staat aangegeven dat de kunstenaar met deze teksten de natuur wil verbinden met de stedelijke omgeving. Sinds juni 2016 wordt er elke dag een nieuwe update uit de natuur op het bord geplaatst. De teksten hierop relativeren de drukte en de haast om je trein te halen en moeten je bewust maken van de jaargetijden. Nu, dat is toch mooi gezegd!

Eigenlijk was het de bedoeling dat dit bord maar één jaar zou hangen maar het is er nog steeds. Tjonge, en dan maar iedere dag, maand in maand uit, jaar in jaar uit een natuurfeitje of gebeurtenis uit de natuur uit je mouw te moeten schudden…..Of zouden ze dezelfde teksten toch wel vaker gebruiken?

Gisteren waren de duinstinkzwam en de duinveldridder aan de beurt. Nooit van deze namen gehoord maar het blijkt hier om paddenstoelen te gaan en dan niet om exemplaren die je in een herfstbos kunt vinden maar op het strand en in de duinen, waar ze veelal op dode wortels van het helmgras groeien.

Nu hebben we familie die aan het strand woont. Ik ben benieuwd of we hen een dezer dagen met hun neus in het duinzand aan zullen treffen, op zoek naar deze bijzondere paddenstoelen!

Bruine hoopjes

Altijd genieten als je paddenstoelen ziet staan; in ieder geval als ze nog in volle glorie, vers en fier overeind staan. Na een regenbui of een koude nacht, blijven deze bruine drabbige hoopjes over.

Je zou toch bijna denken dat we een of andere hond op bezoek hebben gehad!

Herfsttijd



We vragen wel eens aan elkaar welke tijd van het jaar we nu toch het mooiste vinden, hier in de Ardèche. Heel vaak komen we dan uit op de herfst, de tijd waarin de bladeren van de bomen zo mooi verkleuren; van groen naar geel en oranjerood. De dahlia’s zorgen nog voor voldoende kleur in de moestuinen. In het bos kom je de meest mooie paddenstoelen tegen en ligt de grond bezaaid met kastanjes, walnoten en eikeltjes. Denk er dan nog een zonnetje bij, snuif de kruidige herfstgeur op en dan weten we het zeker: de herfst is prachtig hier.

Overigens……als we ons dit zouden afvragen in de winter, dan kunnen we daar ook weer heel lyrisch over doen. Laat staan als straks de lente komt en daarna weer de zomer. Kortom, het hele jaar door is het hier mooi!

Nog meer cèpes!

We gaan nog even door met die paddenstoelen. We hebben zelf onderhand al genoeg van die cèpes verzameld maar we weten dat onze buurvrouw Isabelle, er ook gek op is. Dit is de opbrengst van vandaag en die gaat haar kant op.

Paddenstoelentijd

We hadden van vrienden al jaloersmakende foto’s voorbij zien komen van manden vol met cèpes, in Nederland beter bekend als eekhoorntjesbrood. Vorige week hier om het huis ook maar eens een inspectierondje gedaan maar helaas, geen cèpes. Wèl andere exemplaren, zoals deze paddenstoel op onderstaande foto. Of die eetbaar is, weet ik niet dus ik laat ‘m maar lekker staan. Cèpes zijn heel duidelijk herkenbaar en die durf ik daarom wel te plukken.

Gisteren gingen we opnieuw op paddenstoelenjacht en zowaar! Op de bekende plekken zagen we wat bruine bolletjes boven het grasachtige mos uitsteken. De kleintjes laten we nog even staan maar de grotere gaan in de pan! 

Vanmorgen las ik in de krant dat het dit jaar hier in de Ardèche een uitzonderlijk jaar is, wat betreft de cèpes. Men vermoedt dat het te maken heeft met de opgewarmde grond van afgelopen hete zomer en de regen hier van de laatste weken. Een ideale kweekbodem! Doe daar dan ook nog een flink verschil bij tussen de temperatuur overdag en ‘s nachts en de cèpes zijn in grote getale te vinden. Die uitdrukking van ‘ze schieten als paddenstoelen uit de grond’ klopt nu helemaal!

Droogte

Misschien een wat vreemde titel in combinatie met onderstaande foto maar het blogje gaat echt over de droogte.

Voor vandaag heeft Météo France onweer en regen voorspeld en inderdaad, iets eerder dan verwacht hebben we een flinke bui gehad. Zelfs wat hagel zat erbij. Nu ik dit schrijf, is de regen alweer voorbij maar blijft het nog wel volop rommelen in de lucht. Zo’n bui verfrist wel even maar doet niets voor de huidige droogte.

Dit is het meer bij le Cheylard. Het is een kunstmatig meer dat dienst doet als water regulerende dam in de Eyrieux-vallei. Het waterpeil is zeker wel anderhalve meter lager dan gebruikelijk.

Dit jaar is, samen met 1976 en 2003 een van de slechtste jaren sinds 1970 wat betreft droogte en neerslag. De rivieren drogen op door de hoge temperaturen van afgelopen weken en het gebrek aan regen. Er is nog maar weinig stroming en de rivieren lijken op dit moment eigenlijk meer op poeltjes met stilstaand water. Dit geldt in onze directe omgeving voor met name de Doux en de Eyrieux.

Het hele noorden van de Ardèche is daarom per eind juli op het hoogste alarmniveau geplaatst. Dit houdt in dat de overheid diverse strenge maatregelen heeft genomen om het watergebruik drastisch te verminderen. Bij niet-naleving van deze voorschriften kun je een boete opgelegd krijgen van wel 1500 euro. 

(foto uit gemeentebulletin)

Niet je tuin sproeien, zelfs niet je moestuin, niet de auto wassen, niet je zwembad vullen. Kortom, alleen drinken, jezelf wassen en dieren van water voorzien is toegestaan. Heb je een voorraad regenwater die je het hele jaar door al hebt opgebouwd, dan heb je het recht om die nog wel te gebruiken.

De wasstraten zijn gesloten.

We hebben onze druppelslang dus maar buiten werking gesteld en maken nu voor de moestuin alleen nog maar zuinigjes gebruik van onze watertank daar. Gelukkig zit die nog aardig vol.

Hopelijk is de bui van vanmiddag de voorbode van nog meer regen. Bizar eigenlijk hè, dat je gewoon hoopt dat er komende tijd nog maar veel regen zal vallen.

Afgescheurd

Altijd een wat triest gezicht als je zo’n machtige kastanjeboom ziet, waar een heel stuk van afgescheurd is. Misschien veroorzaakt door te weinig onderhoud in de afgelopen jaren, waardoor sommige takken te zwaar zijn geworden of misschien is de boom wel verzwakt geraakt door een of ander hongerig en bijtgraag kevertje die z’n tanden in deze boom heeft gezet.

Als je naar de netten kijkt die onder de boom liggen, moet hij afgelopen herfst in ieder geval nog wel kastanjes hebben geleverd. Een beetje ‘kastanjeboer’ laat trouwens, nadat de kastanjes erin opgevangen zijn, deze netten niet zo liggen maar rolt ze weer netjes op. Misschien toch ook wel een beetje een ‘rommelboer’!

Even aan een stukje Drenthe snuiven

Afgelopen weekend hebben we in Drenthe gezeten, in de buurt van Dwingeloo. De ene dag zijn we met de fiets op pad geweest en de andere dag hebben we te voet het Nationale Park Dwingelderveld doorkruist. Het park is vooral bekend vanwege de grote, stille heidevelden. Dat oude lied van die eenzame herder die zo blij en tevreden is met z’n grote stille heide schiet nu natuurlijk gelijk door je hoofd!

We troffen het beide dagen met het weer; geen regen, niet teveel wind en soms zelfs een waterig zonnetje dat even om het hoekje kwam kijken. Die heidevlaktes hadden we natuurlijk eigenlijk moeten bekijken toen de heide volop in bloei stond. Ik heb begrepen dat die dit jaar uitbundig paars kleurde, mede door de natte zomermaanden. Ach, om hier zo rond te struinen in de herfst met z’n geelbruine herfstkleuren had ook wel wat. Een groot voordeel van dit seizoen: we hadden nu niet te maken met hordes toeristen maar konden eigenlijk heel rustig en ongestoord genieten van alle weidsheid om ons heen en al het moois dat we tegenkwamen.

Oogst van vandaag

En nog meer girolles! Het leuke is dat deze gewoon in ons eigen stuk bos te vinden zijn! Nu zitten we toch al zo lang hier op onze berg maar we hebben die girolles nooit kunnen ontdekken. Waarschijnlijk zijn we altijd in het verkeerde seizoen aan het zoeken geweest. Tot voor kort hadden we geen enkel idee dat die girolles ook in de zomer te vinden zijn. Voortaan toch maar wat beter opletten. Zodra je her en der een verdwaalde auto geparkeerd ziet staan aan de rand van het bos, weet je eigenlijk wel hoe laat het is: er moeten daar ergens paddenstoelen groeien. De Fransen hebben er volgens mij een soort antenne voor!

Vanmorgen is Ernest met z’n mandje in de ene hand en een stok in de andere hand rondom het huis aan het struinen geweest.

Het werkt wat verslavend, want hij was na een flinke tijd pas terug maar……met een mooie hoeveelheid girolles. Hij het plukwerk en ik het schoonmaakwerk. Dat schoonmaken van die girolles is nog wel een pietepeuterig werkje. Zo’n champignonborsteltje is wat te hard en te grof en daar verniel je ze eigenlijk teveel mee. Blazen en vegen is de beste manier, heb ik gemerkt. De volgende keer draaien we de rollen om en wil ik het bos in!

Schoongemaakte girolles en de bijvangst van vandaag: wat wilde framboosjes, heerlijk zoet!