Abri

Eigenlijk wilden we vandaag natuurlijk ook iets van een mooie bloedmaan op het blog zetten maar helaas…..Toen we vanmorgen vroeg vol verwachting uit bed stapten, was het wat mistig. Geen maan, geen enkele ster te zien. Die bewolking was gisteren al wel voorspeld maar je blijft toch hopen dat er precies boven onze berg een opening in de wolken zou zitten, waarin die roodgekleurde maan naar buiten zou piepen. Niet dus. Dan maar een andere bezienswaardigheid vandaag.Deze abri staat hier al jaren! In ieder geval al toen wij voor het eerst richting onze berg reden. Toen al roestig en in die achttien jaar alleen nog maar roestiger geworden. Een abri, zo wordt gesteld, is een klein en niet afgesloten wachthuisje dat beschutting biedt bij regen en wind en vaak bij een bus of tramhalte wordt geplaatst. Dat niet afgesloten zijn klopt hier helemaal maar of het nog erg veel beschutting geeft, betwijfel ik! In het verleden stonden in dit hokje ’s ochtends vroeg vast wel wat schoolkinderen te blauwbekken, wachtend op het busje dat hen naar school moest brengen. Die kinderen van toen zijn nu groot, het platteland vergrijst en de bus hoeft hier niet meer te stoppen voor een volgende generatie schoolkinderen. Maar het hokje weghalen, vergeet het maar! Tot in lengte der dagen zal dit geval hier nog wel blijven staan. Trouwens, als je nog eens goed kijkt, lijkt het me wel een hele klus om in dit huisje te gaan schuilen. Je moet eerst over de omheining klimmen en door het wat modderige weiland naar boven klauteren. Zou het weggetje hier vroeger wat anders hebben gelopen of heeft een boer de ‘werkloze’ abri op de schop genomen en het in zijn weiland geplaatst? Wellicht gebruikt hij het nu wel om hooi in te gooien voor z’n dieren!

Appelland

We zitten op dit moment midden in ‘appelland’. Niet eens in de Betuwe maar in het Land van Maas en Waal. Tijdens onze fietstochten hebben we heel wat appelboomgaarden geteld. Ook wel wat peren en pruimen maar hoofdzakelijk mooie, rood glimmende appels waarvan de pluk al volop aan de gang is.Bij diverse boerderijen staan kraampjes waar je fruit kunt kopen; vers van het land. Heeft de boer geen zin in al dat volk aan z’n deur dan zie je vaak een fruitautomaat aan het begin van het erf staan waar je een zak appels of een ander fruitig iets uit kunt trekken. We hadden al de tip gekregen dat er in de buurt een mooie Landwinkel bestaat waar je naast vers fruit ook nog allerlei andere streeklekkernijen kunt kopen. Bij de ‘Zandroos’ is het helemaal genieten want je kunt daar ook nog heerlijk lunchen of een zelfgemaakt stuk taart verorberen. Dat smaakt extra lekker als je een flink stuk hebt gefietst en je (weer) niet hebt opgelet uit welke richting de wind die dag zou waaien. Altijd hetzelfde: terug naar huis met wind tegen!

 

Dorst

In het weiland iets verderop staan al een tijdje deze twee koeien geparkeerd. Als ze even helemaal genoeg hebben van de zon, zijn er gelukkig ook genoeg schaduwbomen waaronder ze verkoeling kunnen vinden. Er loopt geen beekje langs het weiland dus deze bak water is bijna heilig voor hen. Als ik dorst zou hebben, zou ik direct aanvallen maar dat geldt niet voor deze koe! Eerst zie je haar een beetje met de tong door het water roeren en lijkt het wel alsof ze het water even moet keuren. Daarna begint ze pas echt te drinken. Ze doet dit trouwens keurig netjes; geen gesmak, geslobber of geslurp maar bijna onhoorbaar zuigt ze het water naar binnen. Koeien kunnen per dag wel zo’n zeventig tot honderd liter water drinken en misschien zelfs nog wel meer, afhankelijk van hoe warm het is en of ze wel of niet melk geven. Zo’n bak als hierboven zal dus met deze zomerse warmte wel binnen ‘no time’ weer leeg zijn. Dit hele waterverhaal maakt me trouwens ook dorstig. Gelukkig loopt onze waterbron ondanks de warmte nog steeds als een tierelier!

Langs de akkers

Zo ’s avonds na het eten is het een heerlijk temperatuurtje om nog even een stukje te wandelen. Niets en niemand kom je tegen. Je hoort alleen het getjirp van de krekels die hun warmte proberen kwijt te raken. Mooi om zo langs de akkers te lopen met de laatste stralen van de zon.

 

Gedurfd

Gisteren was het een regenachtige dag, of eigenlijk beter gezegd gewoon een hele dag met alleen maar regen. Om toch de dag wat op te fleuren deze foto van hooibalen in een roze jasje. We kennen de zwarte beschermingshoezen, de witte en de lichtgroene maar dit roze plastic is wel heel erg gedurfd in het groene landschap!

Onverstoorbaar

Gisteren was het zonnig buitenweer, hopelijk het begin van een mooiere periode want afgelopen tijd was het weer niet echt om naar huis te schrijven! Het gras staat overal heel hoog en zeer groen te wezen. Deze witte koeien komen daardoor extra goed uit te midden van het malse gras. Hier kijken ‘de dames’ nog even nieuwsgierig naar ons maar op de volgende foto geloven ze het wel en grazen ze onverstoorbaar verder.

Abondance kaas

Overal kun je hier à la ferme heerlijke streekkazen kopen: probeer daar dan maar eens voorbij te lopen als echte “kaaskoppen”. Bij bovenstaande boer hebben we een lekker stuk Abondance kaas gekocht, gewoon vanuit een klein winkeltje in de gang. Waarschijnlijk was ik zo onder de indruk van de kaas dat ik het fototoestel heb bewogen bij het maken van dit plaatje! Nu ja, het gaat om het idee zullen we maar denken. Melk van onderstaande koeien waarvan o.a. de Abondance kaas wordt gemaakt. Ik heb ze geteld: vijfentwintig koeienbellen. Deze worden niet meer gebruikt, vertelde de boer en hangen hier nu voor de sier. Het lijkt me ook helemaal niets om de hele dag met zo’n klingelende bel te moeten lopen!

Maisoogst

We moesten snel zijn met het maken van deze foto, de machines waren al op pad!

Een uurtje later en het maisveld zag er al weer heel anders uit.

Het gaat hier om voedermais. De machine snijdt alles af tot er alleen nog maar korte stompjes op het veld overblijven. De maisplant wordt helemaal vermalen en komt in de kar terecht die achter de tractor aan rijdt. Al die verhakselde mais wordt ingekuild zodat de boer straks in de winter, het vee op een lekker maaltje kan trakteren. 

Na gedane arbeid is het goed rusten. Say cheese, souriez s’il vous plaît. En dat deden ze met plezier!