We hebben niet voor niets deze week onze fietsen mee dus gefietst zal er ook worden! Zoonlief heeft, net als destijds voor onze vakantie in Ierland, weer mooie fietsroutes uitgestippeld.
Regelmatig krijgen we een off road stukje voorgeschoteld. Met droog weer geen enkel probleem maar met de regen van afgelopen tijd krijgt onze tocht soms toch wel een avontuurlijk tintje. Leve onze ‘tanks’ van fietsen!
Dit voetbalveld en deze tribune hebben vast wel betere tijden gekend maar liggen er op dit moment maar troosteloos bij.
Hier wordt in ieder geval geen voetbalwedstrijd meer gespeeld. FC Gallus is waarschijnlijk al ter ziele maar dit plekje op de tribune zit nog prima. Tijd voor onze lunch!
We fietsen een gedeelte via de Gorges de l’Aveyron
Regelmatig krijgen we een mooi stukje steile rotswand te zien.
Het was op dit stuk aardig klimmen en dalen.
Uitzicht op le Chateau de Penne, een versterkt kasteel uit de 11e eeuw op een destijds zeer strategisch gelegen punt. Na diverse bloedige oorlogen ligt het kasteel al zo’n dikke 400 jaar in puin maar op het moment zijn er restauraties gaande.
Moe maar voldaan komen we weer ‘thuis’ in onze gîte. Maar 1 regenbuitje onderweg en de rest van de tijd een zonnetje/wolkje.
Hier in de Tarn zie je regelmatig omgekeerde plaatsnaambordjes als een vorm van boerenprotest. Zoals we in Nederland de omgekeerde vlaggen hebben, hebben ze hier de omgekeerde plaatsnaamborden. Ik denk dat voor de gemiddelde Fransman z’n driekleur nèt iets te ‘heilig’ is om op z’n kop te hangen. In andere agrarische streken schijnen trouwens ook al vele bordjes ondersteboven te hangen. Lastig lezen hoor, als je zo’n dorp binnenrijdt!
De tractorbanden die om deze flitspaal zijn geslingerd, vormen ook een uiting van protest. Die letters ‘JA 81’ die op die banden zijn geverfd, slaan op de afzenders: Jeunes Agriculteurs en die 81 op het departement van de Tarn. Een ludieke actie zo!
Waren we zondag met de fiets op verkenningstocht geweest, gisteren deden we een rondje ‘en voiture’. Op ons lijstje stonden nog wat dorpjes die we wilden bezoeken. Even de Occitaanse sfeer proeven, zeg maar.
Mooie sfeervolle dorpjes met dito straatjes en huizen. Bijna tegen elk huis staat wel een uitbundige rozenstruik te groeien; om bijna jaloers op te worden! Als we weer op onze berg terug zijn, ga ik nog wat kale muren ‘berozen’.
Hier steken we de rivier de Aveyron over, parkeren we de auto onder schaduwrijke platanen en slenteren we op ons gemak door Saint-Antonin-Noble-Val. Een plaatsje wat weggestopt is in het dal van de Aveyron.
Smalle straatjes waarin je afdaalt naar de rivier. Ook hier weer volop rozen. Op de achtergrond zie je nog de steile rotswanden van de kloof.
Genoeg sfeervolle plekjes te zien hier: tekst lijkt me bijna overbodig.
In dit ‘toestel’ werden vroeger de hoeven van de koeien gekapt.
Op deze foto zie je hoe dat eruit zag.
We eindigen onze dag met een bezoek aan het plaatsje Bruniquel. Net zo mooi als de andere dorpen die we gezien hebben maar ook nog in het bezit van een oud kasteel, hoog gelegen op een rots.
Of eigenlijk moet ik zeggen 2 kastelen: het oudste dateert uit de 13e eeuw en het jongste uit de 15e eeuw.
Allebei de kastelen zijn in 1987, met behulp van de Provinciale Raad van Tarn et Garonne aangekocht door de gemeente Bruniquel en is de restauratie ervan inmiddels volop aan de gang.
Een bogengalerij in Romaanse stijl.
De ceremonie zaal met een grote open haard, versierd met veel houtsnijwerk.
Een weetje: deze kastelen dienden als decor voor de opnames van de indrukwekkende film ‘le vieux fusil’, een Franse oorlogsfilm uit 1975 met Philippe Noiret en Romy Schneider.
Ik heb deze film ooit gezien en de scènes met de vlammenwerper zijn me altijd bijgebleven.
In het kasteel is een hele zaal ingericht met foto’s van de film opnames.
We zijn deze week wat afgezakt naar het zuiden en verblijven een weekje in Vaour, een dorpje in de Tarn. Volgende week zakken we nog verder af, richting de Pyreneeën. Voor ons nog onbekende streken. Deze week zitten we in een leuke gîte middenin een grote wat parkachtige tuin; helemaal voor ons alleen!
Vandaag zijn we op de fiets de directe omgeving wat gaan verkennen.
Veel wijngaarden. Hier zijn we in de buurt van Gaillac.
Heb even op Google moeten kijken wat voor soort wijnen nu hier vandaan komen. ‘Wijnen uit Gaillac staan bekend om zijn rustieke, stevige rode wijnen, maar ook om zijn ‘stille’ en licht parelende witte wijnen’. Heb geen idee wat er met stil wordt bedoeld maar we gaan ze zeker uitproberen!
Daar boven ligt het plaatsje Castelnau-de-Montmiral. Volgens onze Franse ‘landlord’ een van de mooiste dorpen in de omgeving. Het dorp stamt uit de 13e eeuw en is redelijk goed bewaard gebleven. Smalle sfeervolle straatjes met veel bakstenen vakwerkhuizen die uitkomen op het centrale marktplein.
Op het marktplein mooie panden met fraaie bogengalerijen.
Bij dat restaurant onder die bogen gaan we zeker een keer lunchen, hebben we al besloten!
Een van de 3 toegangspoorten. Vroeger moeten er trouwens 6 zijn geweest.
Een mooi uithangbord. Een luthier is iemand die snaarinstrumenten maakt en repareert.
Ondanks het feit dat het zo’n sfeervol plaatsje is, maar heel weinig toeristen: heerlijk!
Eindelijk hebben we weer een dag met alleen maar zon! Vanmorgen werden we er al mee wakker. Heerlijk hoor, na al die frisse dagen met regen. Een ideale dag om eens even flink tekeer te gaan in de tuin. Als ik in de spiegel kijk, zie ik alweer een rood hoofd. Misschien al van de zon maar ik denk eerder van inspanning. Tijd om dus eventjes een luie stoel te pakken. Morgen hebben we weer zo’n mooie dag!
Zoals ik al eerder had aangekondigd, vond vandaag de jaarlijkse 1 mei randonnée weer plaats. De meeste 1 mei tochten hebben we afgelopen jaren eigenlijk altijd wel met een zonnetje kunnen lopen maar voor vandaag was le météo niet zo positief en werd er regen voorspeld.
Dus….. regenjack aan en met een portie positieve ‘wandelwokkels’ in ons hoofd zijn we gewoon gestart. Ach, als je loopt krijg je het vanzelf wel warm en kom je weer thuis, dan pak je een warme douche en trek je droge kleren aan.
Die slechte weersvoorspelling voor vandaag heeft er helaas wel voor gezorgd dat er toch heel wat wandelaars thuis zijn gebleven. Was er vorig jaar een opkomst van zo om en nabij 1300 man, dit jaar hoorde ik het getal van maar zo’n 300 voorbij komen. Wel heel sneu voor de organisatie en de vele vrijwilligers.
De tocht die we hebben gemaakt was er in ieder geval eentje die met een dikke plus in ons boekje kan! We hebben onderhand al heel wat in de omgeving gewandeld maar de organisatoren krijgen het iedere keer weer voor elkaar om ons toch weer wat onbekende paadjes voor te schotelen.
En geloof het of niet…..na een klein half uurtje lopen in de nattigheid, werd het ook nog droog! De regenjacks gingen uit en we hebben zelfs nog gewoon in een T-shirt kunnen lopen. Dus hierbij een wijze les: vertrouw gewoon niet teveel op wat le météo altijd voorspelt!
Ons stukje Ardèche is op het moment zo mooi. Misschien mede door de vele regen van afgelopen tijd maar alles ziet er fris uit, ruikt lekker en er staat al heel veel in bloei.
Hierbij een foto impressie van onze randonnée.
De wolken lijken hier wel ‘gevangen’ in het dal.
Er zijn wel duizenden van deze mooie smalle paadjes!
We hebben weer voldoende bijgetankt om de wandeling te kunnen vervolgen!
Allemaal lekkere dingen die aan de vermoeide wandelaars worden uitgereikt bij een van de vele zogenaamde ‘ravitaillement’ plaatsen langs de kant van de weg.
De gele brem bloeit al volop. Beneden in het dalletje zie je nog net een soort zilveren streep die daar door het groen slingert. Het is een klein snelstromend beekje met, door de regen van afgelopen dagen, meer dan genoeg water erin.
Vanuit de verte dachten we dat dit rood kleurende weiland vol stond met zuring maar dichterbij gekomen zien we dat het om klaver gaat.
Irissen zie je in diverse kleuren maar deze blauwe kleur is mijn favoriet!
Een weiland vol met wilde orchideeën.
Deze oude Mobylette zijn we wel eens vaker tegengekomen tijdens een van onze eerdere wandelingen. Het brommertje is volgens mij in de tussentijd nog niet van z’n plaats geweest en ziet er nog steeds uit als vergane glorie. Het schuurtje was de vorige keer nog intact maar staat nu op instorten.
Na afloop van onze 18 km lange wandeling is het heerlijk bijkomen in de salle de fêtes. Aan lange tafels eten we hier, samen met alle andere wandelaars, ons repas. Zoals ieder jaar, bestaat de maaltijd uit omelette, haricots verts, salade en als toetje een bakje ijs.
Regen, regen en nog eens regen. Een mooie dag om maar weer eens ons blog op te starten. Haha, je kunt wel zien dat ik vroeger veel gefröbeld heb!
Als we naar buiten kijken zien we de regen al de hele dag gestaag naar beneden komen. Het is grijs en de overkant van het dal is amper te zien. Hoe anders was het gisteren!
We hebben ‘s ochtends op het terras koffie gedronken, in de tuin kunnen werken, een flink stuk kunnen maaien en drie wassen aan de lijn kunnen drogen. Het wasgoed moest trouwens wel met extra veel wasknijpers vastgezet worden want de stevige wind waarmee we ‘s ochtends opstonden, veranderde gedurende de dag steeds meer in een flinke stormachtige wind. Gelukkig heb ik niets uit de bomen hoeven te vissen! ‘s Avonds viel de stroom ook nog geregeld even weg. Wellicht door een boom die ergens op de elektriciteitsleidingen lag?
Voor de rest van de week ziet het weer er nou ook niet bepaald mooi uit. Als je de voorspelling mag geloven, krijgen we alle dagen regen. Voor woensdag staat de 1 mei wandeling op de agenda die jaarlijks door de vele vrijwilligers uit onze gemeente wordt georganiseerd. Duimen maar dat het in ieder geval tijdens de wandeling even droog zal zijn!
Dit is een foto die we gisteren aan het einde van de middag maakten. Daar word je wel wat vrolijker van. De zonnestralen schijnen mooi door de wolken. De bomen zitten nog niet allemaal volledig in blad maar er zijn al diverse tinten groen te bewonderen. Dat groene grasveld springt er trouwens wel erg uit. Onze kritische en milieubewuste buurvrouw zou zeggen dat zo’n felgroen weiland niet natuurlijk is en vast door alle kunstmest komt!
Iedere keer als we langs deze etalage lopen, kijken we altijd even naar die uitgestalde voorwerpen. Sommige ervan herken ik wel maar er ligt ook heel wat ‘verzamelaarswerk’ tussen waarvan ik geen flauw idee heb wat het is of waar het voor dient.
Het gaat hier om de etalage van firma Langerak. Het is een doe-het-zelfzaak die al sinds 1996 in onze wijk zit en alles op het gebied heeft van sanitair, centrale verwarming, dakbedekking, riolering etc. Zowel de professionele klusser voor het grote werk kan hier terecht als ook de hobby klusser voor het kleinere werk. Of het nu gaat om rioleringsbuizen, dakgoten, snelkoppelingen, kranen, WC potten, complete CV installaties, badkamers of dat je alleen maar naar binnen stapt voor een adviesje. Geen probleem daar. Je wordt uiterst vriendelijk geholpen en vaak krijg je er ook nog een kop koffie bij aangeboden!
Zo over de Utrechtse bloemenmarkt op het Janskerkhof slenteren, langs al die kleurige bloemen en planten is als vanouds weer dik genieten.
We worden er altijd wel wat ‘hebberig’ van!
Over kleurige bloemen en planten gesproken…..Deze bruine gedrochten zien er natuurlijk niet uit maar stop die knollen in de grond en over een tijdje heb je wat moois in je tuin!
Wonen in de Ardèche 