We zijn deze week wat afgezakt naar het zuiden en verblijven een weekje in Vaour, een dorpje in de Tarn. Volgende week zakken we nog verder af, richting de Pyreneeën. Voor ons nog onbekende streken. Deze week zitten we in een leuke gîte middenin een grote wat parkachtige tuin; helemaal voor ons alleen!
Vandaag zijn we op de fiets de directe omgeving wat gaan verkennen.
Veel wijngaarden hier in de buurt. Hier zijn we in de buurt van Gaillac. Heb even op Google moeten kijken wat voor soort wijnen nu hier vandaan komen. ‘Wijnen uit Gaillac staan bekend om zijn rustieke, stevige rode wijnen, maar ook om zijn ‘stille’ en licht parelende witte wijnen’. Heb geen idee wat er met stil wordt bedoeld maar we gaan ze zeker uitproberen!
Daar boven ligt het plaatsje Castelnau-de-Montmiral. Volgens onze Franse ‘landlord’ een van de mooiste dorpen in de omgeving. Het dorp stamt uit de 13e eeuw en is redelijk goed bewaard gebleven. Smalle sfeervolle straatjes met veel bakstenen vakwerkhuizen die uitkomen op het centrale marktplein.
Op het marktplein mooie panden met fraaie bogengalerijen.
Bij dat restaurant onder die bogen gaan we zeker een keer lunchen, hebben we al besloten!
Een van de 3 toegangspoorten. Vroeger moeten er trouwens 6 zijn geweest.
Een mooi uithangbord. Een luthier is iemand die snaarinstrumenten maakt en repareert.
Ondanks het feit dat het zo’n sfeervol plaatsje is, maar heel weinig toeristen: heerlijk!
Eindelijk hebben we weer een dag met alleen maar zon! Vanmorgen werden we er al mee wakker. Heerlijk hoor, na al die frisse dagen met regen. Een ideale dag om eens even flink tekeer te gaan in de tuin. Als ik in de spiegel kijk, zie ik alweer een rood hoofd. Misschien al van de zon maar ik denk eerder van inspanning. Tijd om dus eventjes een luie stoel te pakken. Morgen hebben we weer zo’n mooie dag!
Zoals ik al eerder had aangekondigd, vond vandaag de jaarlijkse 1 mei randonnée weer plaats. De meeste 1 mei tochten hebben we afgelopen jaren eigenlijk altijd wel met een zonnetje kunnen lopen maar voor vandaag was le météo niet zo positief en werd er regen voorspeld.
Dus….. regenjack aan en met een portie positieve ‘wandelwokkels’ in ons hoofd zijn we gewoon gestart. Ach, als je loopt krijg je het vanzelf wel warm en kom je weer thuis, dan pak je een warme douche en trek je droge kleren aan.
Die slechte weersvoorspelling voor vandaag heeft er helaas wel voor gezorgd dat er toch heel wat wandelaars thuis zijn gebleven. Was er vorig jaar een opkomst van zo om en nabij 1300 man, dit jaar hoorde ik het getal van maar zo’n 300 voorbij komen. Wel heel sneu voor de organisatie en de vele vrijwilligers.
De tocht die we hebben gemaakt was er in ieder geval eentje die met een dikke plus in ons boekje kan! We hebben onderhand al heel wat in de omgeving gewandeld maar de organisatoren krijgen het iedere keer weer voor elkaar om ons toch weer wat onbekende paadjes voor te schotelen.
En geloof het of niet…..na een klein half uurtje lopen in de nattigheid, werd het ook nog droog! De regenjacks gingen uit en we hebben zelfs nog gewoon in een T-shirt kunnen lopen. Dus hierbij een wijze les: vertrouw gewoon niet teveel op wat le météo altijd voorspelt!
Ons stukje Ardèche is op het moment zo mooi. Misschien mede door de vele regen van afgelopen tijd maar alles ziet er fris uit, ruikt lekker en er staat al heel veel in bloei.
Hierbij een foto impressie van onze randonnée.
De wolken lijken hier wel ‘gevangen’ in het dal.
Er zijn wel duizenden van deze mooie smalle paadjes!
We hebben weer voldoende bijgetankt om de wandeling te kunnen vervolgen!
Allemaal lekkere dingen die aan de vermoeide wandelaars worden uitgereikt bij een van de vele zogenaamde ‘ravitaillement’ plaatsen langs de kant van de weg.
De gele brem bloeit al volop. Beneden in het dalletje zie je nog net een soort zilveren streep die daar door het groen slingert. Het is een klein snelstromend beekje met, door de regen van afgelopen dagen, meer dan genoeg water erin.
Vanuit de verte dachten we dat dit rood kleurende weiland vol stond met zuring maar dichterbij gekomen zien we dat het om klaver gaat.
Irissen zie je in diverse kleuren maar deze blauwe kleur is mijn favoriet!
Een weiland vol met wilde orchideeën.
Deze oude Mobylette zijn we wel eens vaker tegengekomen tijdens een van onze eerdere wandelingen. Het brommertje is volgens mij in de tussentijd nog niet van z’n plaats geweest en ziet er nog steeds uit als vergane glorie. Het schuurtje was de vorige keer nog intact maar staat nu op instorten.
Na afloop van onze 18 km lange wandeling is het heerlijk bijkomen in de salle de fêtes. Aan lange tafels eten we hier, samen met alle andere wandelaars, ons repas. Zoals ieder jaar, bestaat de maaltijd uit omelette, haricots verts, salade en als toetje een bakje ijs.
Regen, regen en nog eens regen. Een mooie dag om maar weer eens ons blog op te starten. Haha, je kunt wel zien dat ik vroeger veel gefröbeld heb!
Als we naar buiten kijken zien we de regen al de hele dag gestaag naar beneden komen. Het is grijs en de overkant van het dal is amper te zien. Hoe anders was het gisteren!
We hebben ‘s ochtends op het terras koffie gedronken, in de tuin kunnen werken, een flink stuk kunnen maaien en drie wassen aan de lijn kunnen drogen. Het wasgoed moest trouwens wel met extra veel wasknijpers vastgezet worden want de stevige wind waarmee we ‘s ochtends opstonden, veranderde gedurende de dag steeds meer in een flinke stormachtige wind. Gelukkig heb ik niets uit de bomen hoeven te vissen! ‘s Avonds viel de stroom ook nog geregeld even weg. Wellicht door een boom die ergens op de elektriciteitsleidingen lag?
Voor de rest van de week ziet het weer er nou ook niet bepaald mooi uit. Als je de voorspelling mag geloven, krijgen we alle dagen regen. Voor woensdag staat de 1 mei wandeling op de agenda die jaarlijks door de vele vrijwilligers uit onze gemeente wordt georganiseerd. Duimen maar dat het in ieder geval tijdens de wandeling even droog zal zijn!
Dit is een foto die we gisteren aan het einde van de middag maakten. Daar word je wel wat vrolijker van. De zonnestralen schijnen mooi door de wolken. De bomen zitten nog niet allemaal volledig in blad maar er zijn al diverse tinten groen te bewonderen. Dat groene grasveld springt er trouwens wel erg uit. Onze kritische en milieubewuste buurvrouw zou zeggen dat zo’n felgroen weiland niet natuurlijk is en vast door alle kunstmest komt!
Iedere keer als we langs deze etalage lopen, kijken we altijd even naar die uitgestalde voorwerpen. Sommige ervan herken ik wel maar er ligt ook heel wat ‘verzamelaarswerk’ tussen waarvan ik geen flauw idee heb wat het is of waar het voor dient.
Het gaat hier om de etalage van firma Langerak. Het is een doe-het-zelfzaak die al sinds 1996 in onze wijk zit en alles op het gebied heeft van sanitair, centrale verwarming, dakbedekking, riolering etc. Zowel de professionele klusser voor het grote werk kan hier terecht als ook de hobby klusser voor het kleinere werk. Of het nu gaat om rioleringsbuizen, dakgoten, snelkoppelingen, kranen, WC potten, complete CV installaties, badkamers of dat je alleen maar naar binnen stapt voor een adviesje. Geen probleem daar. Je wordt uiterst vriendelijk geholpen en vaak krijg je er ook nog een kop koffie bij aangeboden!
Zo over de Utrechtse bloemenmarkt op het Janskerkhof slenteren, langs al die kleurige bloemen en planten is als vanouds weer dik genieten.
We worden er altijd wel wat ‘hebberig’ van!
Over kleurige bloemen en planten gesproken…..Deze bruine gedrochten zien er natuurlijk niet uit maar stop die knollen in de grond en over een tijdje heb je wat moois in je tuin!
Al sinds 2019 staat de Utrechtse Domtoren in de steigers maar het einde van de werkzaamheden is nu in zicht. Het bovenste topje is alweer te zien en men verwacht dat in de zomer de toren z’n hele ‘jas’ weer kwijt zal zijn.
Ben je wat ongeduldig van aard en kun je niet tot de zomer wachten, dan zou je natuurlijk naar Madurodam kunnen gaan, waar een mini Domtoren van zo’n 4,5 meter staat maar ook hier in Utrecht kun je nu voor zo’n replica terecht.
Sinds oktober staat in de nieuwbouwwijk Leidsche Rijn een Domtoren van zo’n 5,5 meter te pronken. Hij is gemaakt door de nu bijna 90 jarige Chris van der Sman uit Nootdorp. Als hobbybouwer heeft hij steentje voor steentje deze toren nagebouwd in z’n achtertuin. Het heeft ‘m zo’n 10 jaar gekost. De stad Utrecht was zeer geïnteresseerd in deze toren en heeft er nu een mooi plekje voor gevonden.
Wist je trouwens dat er nòg een replica van de Utrechtse Domtoren bestaat? Je moet er wel wat verder voor reizen. Vlakbij de Japanse plaats Nagasaki staat er eentje van zo’n 105 meter hoog, gebouwd met echte Nederlandse bakstenen. De Japanse zakenman Yoshikuni Kamichika heeft ooit Nederland bezocht en was zo onder de indruk van ons land, dat hij een themapark heeft laten bouwen met diverse typisch Nederlandse bouwwerken, waaronder dus de Utrechtse Domtoren.
Geen broekje in de branding, ooit een liedje van Gerard Cox maar een broekje in de grond!
‘Begraaf je onderbroek in de tuin!’ Ik dacht eerst dat het om een vroege 1 april grap ging maar niets van dat al. Vanmorgen stond deze opvallende kreet in de Utrechtse krant. De oproep werd gedaan door de organisatie ‘Utrecht Natuurlijk’ en men hoopt met deze actie de kwaliteit van de lokale grond te kunnen onderzoeken. Niet uniek voor Nederland overigens want andere landen zijn ons hier al in voorgegaan.
Het is bijna de week van de Groene Tuin. Een week waarin extra aandacht wordt besteed aan het vergroenen en verduurzamen van tuinen, balkons en straten om ons heen maar waarin men ook wil onderzoeken hoe het gesteld is met de kwaliteit van de grond. Er wordt gevraagd om een 100% katoenen onderbroek te begraven en die na zo’n 2 maanden weer uit de grond te spitten.
Is je onderbroek nog heel, helaas…..dan heeft de grond duidelijk behoefte aan een flinke portie gezonde voedingsstoffen. Een voordeel: deze onderbroek kun je weer wassen en gewoon weer dragen! Is je onderbroek een beetje aangevreten, dan is er nog hoop. Er is wel wat bodemleven in je tuin maar het kan nog wel wat extra’s gebruiken. Is de onderbroek zo goed als weg, op misschien het elastiek na, dan is de missie geslaagd. Oké, geen onderbroek meer maar wèl een gezonde tuingrond met voldoende leven, zoals regenwormen, insecten, schimmels en bacteriën. Deze beestjes helpen je bodem gezond te houden. Hoe meer er leeft onder de grond, hoe meer er groeit boven de grond.
Je zou natuurlijk ook een 100% katoenen shirt in de grond kunnen stoppen, zit ik me te bedenken maar deze actie om een onderbroek te begraven is natuurlijk veel ludieker!
Die sneeuw van afgelopen zondag is grotendeels verdwenen, hoorde ik van onze Tim die op dit moment vakantie viert op de berg. Wij zijn die sneeuw ‘ontvlucht’ en zitten nu weer voor een tijdje hoog en droog in Utrecht.
Een van de eerste dingen die we hier altijd doen is even naar de zaterdagse markt fietsen om daar een flink stuk kaas te kopen. Ondanks ons leventje op de Franse berg, blijven we natuurlijk echte Hollandse kaaskoppen.
Iedere keer verbazen we ons over het feit dat er bij de ene kraam amper klanten staan en bij de andere kraam lange rijen mensen geduldig staan te wachten tot ze aan de beurt zijn. Alleen al uit een soort van medelijden zou je bij die rustige kraam een stuk kaas gaan kopen!
Wonen in de Ardèche 