Collentocht

Als we vandaag naar buiten kijken, is het maar goed dat we onze fietstocht gisteren al hebben gehad. Het is grijs vandaag en er staat een harde wind. Nu eens niet uit het noorden maar uit het zuiden. Ideaal voor de was maar niet echt om te fietsen!

Gisteren hebben we weer een mooie rit gemaakt. Volop zon en weinig wind. Ondanks alle zonnebrandcrème, zaten we gisteravond met een aardig gloeihoofd bij te komen van alle gefietste kilometers. 

We hebben zes colletjes gereden en daarom staat onze rit nu als collentocht genoteerd in het grote fietsboek. Ik weet dat de meervoudsvorm van col, cols is maar collentocht klinkt zo lekker.

Wat ik trouwens niet wist is dat een col niet de top van een hoge berg is maar een lager gelegen doorgang tussen hogere bergtoppen in. Zo klinkt onze fietstocht natuurlijk al een stuk minder heftig!

Zo kijkend naar de route op onderstaande foto, heeft onze tocht trouwens wel wat weg van een croissantje! Zo kunnen we ‘m natuurlijk ook nog noemen.

Als je dan moe maar voldaan weer thuis bent en aan het einde van de dag ook nog deze mooie zonsondergang ziet, dan mag je toch wel van een echte superdag spreken!

Strepen

Een tijdje terug zagen we naar boven kijkend, van die witte strepen in de lucht, afkomstig van een vliegtuig.

Die strepen ontstaan als hete, vochtige waterdamp uit de uitlaat van een vliegtuig zicht mengt met de koude buitenlucht. Vliegtuigen vliegen op zo’n hoogte van 10 kilometer en daar kan de temperatuur wel meer dan 40 graden onder nul zijn. Behoorlijk koud dus. Die uitlaatgassen van een vliegtuig bevatten veel roetdeeltjes en waterdamp. Vanuit de hete vliegtuigmotor belanden die direct in de koude lucht. De waterdampdruppeltjes koelen dan snel af, hechten zich aan de roetdeeltjes uit de vliegtuigmotor en bevriezen uiteindelijk tot een soort langwerpige wolk oftewel een vliegstreep. Hoe vochtiger die lucht daarboven is, hoe langer die witte condensstrepen zichtbaar blijven. Is de lucht veel droger dan zie je òf helemaal geen streep òf wellicht een streep die dan weer snel verdwenen is.

Zo, genoeg technische details; ik ga bijna op Helga van Leur lijken!

De twee foto’s zijn niet helemaal vanaf dezelfde plek genomen maar wèl alle twee gericht op het westen. Het onderstaande plaatje is van een gestreepte lucht aan het begin van een zonnige middag, toen we een blokje om gingen.

Deze andere foto is vanuit ons huis genomen, enkele uurtjes later toen de zon onderging. Nog steeds goed zichtbare strepen.

Dat kan ook wat over het weer zeggen. De weermannen kunnen aan de snelheid waarmee die witte strepen oplossen of verdwijnen afleiden wat voor weer het gaat worden. Zijn de witte vliegtuigstrepen binnen ‘no time’ verdwenen, dan is de lucht heel droog en is er weinig kans dat het weer zal omslaan. Blijven die strepen lang in de lucht dan zal het weer waarschijnlijk binnen een paar dagen veranderen.

De foto’s zijn, zoals ik al aangaf, van een tijdje terug en als ik naar die strepen kijk moet het weer dus eigenlijk binnen enkele dagen omgeslagen zijn. Tja, dat weet ik dus eigenlijk niet meer. Ach, de foto’s zijn in ieder geval mooi.

Vurig

Gisteravond zagen we vanuit het raam deze mooie zonsondergang. Rood, oranje en zelfs een gouden glans. Je moet er altijd wel snel bij zijn, want even later kan die uitbundige kleur alweer heel anders zijn. Die gouden glans past ook goed bij de gouden dag van gisteren. Een niet te lange rit over smalle kronkelwegen met mooie vergezichten die nog steeds niet willen vervelen en dan omstreeks koffietijd neerploffen bij vrienden. Eigenlijk alleen voor een kop koffie hadden we gezegd maar daar had onze gastvrouw hele andere ideeën bij! Heerlijk geluncht, bijgepraat (nooit uitgekletst!) en veel te laat weer vertrokken. We waren even bang dat de avondklok nog steeds om 19.00 uur zou ingaan; dan hadden we een probleem gehad! Maar gelukkig is die onlangs verzet naar 21.00 uur zodat we weer keurig op tijd op onze berg arriveerden en waar we even later dus deze foto konden maken.

Op ons wensenlijstje: regen

Het blijft maar mooi weer hier. Die zon is natuurlijk heerlijk maar eigenlijk hopen we onderhand wel eens op een echte lekkere malse regenbui en dan eentje die gewoon een hele dag duurt. Nu ja, misschien liever een hele nacht. ‘s Ochtends wakker worden met een zonnetje is natuurlijk ook niet te versmaden. Voor de natuur is zo’n nachtje overigens veel te weinig. Op z’n minst een week lang regenen moet het! Het water in de Eyrieux, waar we vandaag langs liepen, staat opvallend laag. De lichtgekleurde koeien vallen bijna niet op in het dorre gelige landschap en worden al aan alle kanten bijgevoerd met hooi.

Een blik op de ‘weerapp’ toont een paar regenspetters voor morgen. Dertig procent kans dat er hier morgen een buitje gaat vallen in de vroege uurtjes, aldus de app. Eerst zien, dan geloven!

Afgelopen week hebben we ’s avonds wel weer hele mooie rode luchten gezien. Moeilijk kiezen dit keer maar deze foto, genomen vanaf ons terras en met in de verte de Mont Mezenc, heeft gewonnen.

Avondrood

Gisteravond hadden we weer een kleurige wolkenlucht. Als we zoiets zien dan zeggen we gelijk tegen elkaar: ‘avondrood, mooi weer aan boord; ochtendrood, regen in de sloot’. En het klopte helemaal: we hadden vandaag een mooie en warme dag hier op de berg. Wat niet klopt naar mijn mening, is het gerijmel in die uitdrukking. Avondrood en boord rijmt van geen kanten terwijl er voor dat ochtendrood wèl keurig een woord gevonden is dat erop rijmt: rood en sloot. Nu ja, beter een uitdrukking die qua rijmen niet klopt maar wèl qua voorspelling dan eentje waarbij de woorden wèl op elkaar rijmen maar dan voor regen zorgt!

Wolken

Dit soort luchten kom je bij ons niet zo vaak tegen. Wèl zo’n strakblauwe lucht maar dan meestal zonder die mooie witte wolkenpartijen. Deze waren te bewonderen toen we onlangs op ‘het plateau’ voorbij Saint Agrève wandelden. Bijna onwerkelijk zo met die hele blauwe lucht en die scherpe randen van die witte wolken.

Ik geniet altijd van die fraaie termen die de weermannen en vrouwen voor al die verschillende wolken gebruiken. Cumulus zus, cumulus zo, cumulonimbus dit en cumulonimbus dat. Ik ben er altijd wat jaloers op hoe makkelijk zij deze woorden uit hun mond kunnen laten rollen. Mijn tong zou al direct in de knoop liggen.

De wolkenpartij op de foto is, als ik het goed begrijp, een cumulonimbus calvus. Volgens ‘de wolkoloog’ is dit een sterk groeiende wolk die langzaam de scherpe omtrekken boven aan de top begint te verliezen. Deze wolk wordt ook wel de gestapelde regenbrenger genoemd. Dat laatste klopte trouwens wel. We kregen tijdens die wandeling een flinke bui over ons heen!

Vlammend

Gisteravond zagen we deze mooie zonsondergang: rood en vlammend alsof er een flinke brand daar in het Westen aan de gang was. Ik heb de foto niet stiekem zitten bewerken en wat aan de kleuren zitten ‘knoeien’. Deze kleuren waren in het echt ook zo!

Als een schilderij

Gisteravond zag de lucht er zo uit. Net alsof er iemand daarboven flink met klodders verf in de weer was geweest! Zo omstreeks kwart voor zeven gaat hier op dit moment de zon onder. De Fransen hebben het over ‘le coucher du soleil’. Vrij vertaald: ‘het naar bed gaan van de zon’. Klinkt eigenlijk veel leuker dan het Nederlandse ‘zonsondergang’. Nu ja, hoe het ook zij, het was in ieder geval een schitterend gezicht!

Ondergaande zon

Gisteren tegen de avond zagen we deze mooie zonsondergang. Te mooi om niet even te laten zien.

Fraaie lucht

Mooie wolkenluchten vervelen nooit! Dit is ook weer zo’n schitterende lucht. Gisteren in de vroege avond begon het wat harder te waaien, hoorde je gerommel in de verte en zag je regelmatig van die bliksemschichten door de lucht schieten. Het onweer kwam niet dichterbij maar bleef een beetje in de buurt van de Mont Mezenc hangen. Je kon zien dat het daar regende. De lucht was opgedeeld in donkere wolken met regengordijnen en nog een restantje zon.