Zodra de zon maar eventjes schijnt, zien we hier ladingen van deze vuurwantsen. Hier zit een kluitje van die beestjes op de stengel van een uitgebloeide stokroos. Er zal nog wel wat te snoepen zijn voor deze vuurwantsen, in de vorm van wat luizen of zo maar echt appetijtelijk vind ik zo’n bruin verdorde stengel er eigenlijk niet meer uitzien.

Totaal niet interessant wat ik nu wel of niet van die stengel vind, het gaat in dit berichtje om het beestje en dan vooral om de bijnaam die hij heeft: ‘gendarme’. En dan moet je niet denken aan de huidige wat militaristisch aandoende gendarme in z’n donkerblauwe uniform maar aan de koninklijke gardes die in de zeventiende eeuw de Franse koning moesten bewaken. Zij werden destijds gendarmes genoemd en waren uitgedost in mooie rode uniformen met zwarte accenten. Zoals de kleuren van deze vuurwants dus.

Ik vind ze heel fotogeniek.
Als je de onderste foto wat vergroot lijken het net Afrikaanse maskers !
Bijzonder mooi !
Inderdaad mooi!
Had ik nog niet eens opgemerkt: oké, ze mogen blijven!
Wát een leuk verhaal! Dan is er nu voor altijd duidelijkheid over hun indrukwekkende uitdossing. Het beestje is vaak onderwerp van gesprek geweest bij ons naar aanleiding van z’n fraaie pantser maar óók door zijn extreme odeur(…!) die hij afstoot als je ze aanraakt…😬🙃😅
Klopt inderdaad: het is een wat weeïge geur, gelukkig nog niet zo erg als die bruine grote wantsen met die sprieten op hun hoofd, die altijd stiekem met het stookhout naar binnen glippen!
Hè jazzus…😬