Voor eventjes op stal

Vandaag regent het en voor de komende dagen ziet het er ook niet al te best uit. Met een extra lekker en voldaan gevoel kijken we dan terug op onze mooie fietstocht van gisteren. De fietsen staan nu weer veilig en droog op stal maar gisterochtend waren we met een voorzichtig zonnetje al vroeg op pad. Met de lange broek en vest nog aan, daalden we vanaf onze berg naar Saint Julien Labrousse om nog verder af te dalen naar le Cheylard. Onderweg kwamen we wat mooie herfstplaatjes tegen.

Deze rode wingerd is schitterend. Ik heb een keer een stek ergens vandaan gehaald maar op een of andere manier wil die niet omhoog groeien maar kruipt die alleen maar over de rond. Toch maar eens op zoek gaan naar een klimmend exemplaar.

En nog steeds staan er volop kleurige dahlia’s in de moestuinen.

Beneden in le Cheylard aangekomen, was het zonnetje al volop aan het schijnen en kon de korte broek aan.

Nadat we een kop koffie hadden gedronken bij het meer in le Cheylard, bleek dat Ernest een lekke band had. Wel heel leuk: een man kwam uit z’n daar geparkeerde camper naar ons toe met de vraag of we hulp nodig hadden. Gelukkig hebben we altijd een plaksetje bij ons dus binnen no time konden we weer door.

Vanaf het oude stationnetje in le Cheylard gingen we via de Dolce Via, de oude en tot fietspad omgetoverde spoorbaan op, stijgend naar Saint Agrève. Onderweg rijd je over diverse mooie bruggen: kunstwerkjes met die bogen!

Om via de grote weg terug te fietsen naar Lamastre trok ons niet echt dus hebben we een mooi kronkelend weggetje in de buurt gevonden, waar we met een aardig vaartje naar Labatie-d’Andaure konden afdalen om vervolgens door te rijden naar Lamastre.

Overal herfstkleuren!

Daar hield het dalen helaas weer op. Om terug op onze berg te komen is het altijd opnieuw klimmen geblazen. Via het kleine gehuchtje Mounens zijn we weer teruggereden. We werden vol verbazing of misschien wel met medelijden door de veelal oude bewoners bekeken. Fietsers zie je namelijk niet vaak op dat steile stuk. En we moeten eerlijk zijn; we hebben regelmatig de fiets daar eventjes op extra power gezet. Het was een mooie zonnige herfsttocht zo en met 80 km op de teller landden we weer moe maar voldaan op onze berg. Ik voelde trouwens vanmorgen m’n zitknobbels wèl!