Grot op wielen

Pas geleden kwam ik in de krant onderstaande foto tegen die me toch wel wat nieuwsgierig maakte. Een spéléotruck, wat moet je je daar nu toch bij voorstellen!

Het betreft hier een grote vrachtwagen waarop een container is geplaatst. En die container, daar draait het om. Of nog beter gezegd, om de inhoud ervan.

De spéléotruck is een idee van Yannis Rung, van oorsprong een Parijzenaar maar die als liefhebber van de natuur en het sportieve buitenleven uiteindelijk in de Ardèche terecht is gekomen. Diverse sportdiploma’s heeft hij op zak: kanoën, canyoning, klimmen en mountainbiken. Geïnteresseerd in grotten en alles wat daar mee te maken heeft, is hij daarna ook met veel enthousiasme in deze onderaardse materie gedoken en heeft hij z’n officiële papieren gehaald voor speleoloog.

In de Ardèche en dan met name in het zuidelijke deel ervan, kan hij zich volop uitleven in de daar aanwezige grotten. Hij vindt het mooi om als begeleider tijdens deze tochten, uitleg te geven over alles wat zich daar onder de grond afspeelt. Maar ja, helaas komen die grotten niet in heel Frankrijk voor dus om toch zoveel mogelijk mensen enthousiast te krijgen voor zijn grottenwereld, moet hij vast gedacht hebben: als de mensen niet naar mijn grot toe komen, komt ik wel met m’n grot naar hen toe. In samenwerking met mensen die gespecialiseerd zijn in het maken van filmdecors heeft hij een grot nagebouwd. Voor het grote bereik heeft hij er een mobiele grot van gemaakt. Zo echt en compleet mogelijk, met schilderingen van fossielen, stalactieten, stalagmieten en al.

Regelmatig wordt de container ingehuurd door scholen en sportclubs. Hij ziet z’n ‘kunstgrot’ niet als een kermisattractie maar meer als een educatief iets. Al kruipend door die container maken de bezoekers kennis met de mysteries van de ondergrondse wereld. Hij hoopt de mensen op deze speelse wijze enthousiast te maken voor het echte werk in echte grotten. 

Toen ik dat artikeltje las, werd ik gelijk zo’n twintig jaar teruggeworpen in de tijd. In de zomer van 2001 stonden we met de kinderen op een camping in de buurt van Vallon-Pont-d’Arc. Om iets spannends en avontuurlijks te doen met de jongens, had ik kaartjes gekocht voor een ‘kruip door, sluip door’ tocht in een onderaardse grot, onder begeleiding van een deskundige speleoloog.

Dit zijn wat foto’s uit het archief, helaas nog niet digitaal. Ik heb ze gescand, wat minder mooie foto’s oplevert maar het gaat om het idee.

En spannend vonden de jongens het, kan ik je vertellen. Kijk maar eens naar hun ernstige gezichten.

Hier daalt de jongste zoon af naar ‘de ingewanden der aarde’.

Als ik naar mijn eigen gezicht kijk, geloof ik dat ik op dat moment de enige enthousiasteling was.

Achteraf gezien, vonden Ernest en ik het toch ook wel spannend. Niet zozeer het op je buik kruipen door al die smalle openingen maar meer het idee wat te doen bijvoorbeeld bij een hartaanval of een aanval van acute claustrofobie. Hoe kom je dan in vredesnaam zo snel mogelijk weer boven de grond.

Hier hebben we ons ondergrondse avontuur weer achter de rug. Op deze foto zie ik toch wel opgeluchte gezichten!