
Vanmorgen fietsten we langs deze aanlegsteiger. Zouden we bezig zijn met een rondje om, ik noem maar wat, het IJsselmeer dan zou je dit heel normaal vinden. Maar hier? Nergens in de buurt maar een glimp te ontdekken van een sloot, rivier of een meer en al zeker niet van de zee. Toch staat deze tekst erbij: ‘en attendant la mer’, wachtend op de zee.

Het betreft een werk van de kunstenaar Didier Tallagrand en staat nèt buiten Saint Apollinaire de Rias, een dorpje zo’n tien à vijftien kilometer vanaf onze berg. Het kunstwerk is hier geplaatst in het kader van de opwarming van de aarde en met alle gevolgen van dien. Als een soort van extra waarschuwing dat hierdoor o.a. ook de zeespiegel gaat stijgen en dat grote gebieden, net als duizenden jaren geleden, weer onder water komen te staan.
Nu zal dat hier op een hoogte van zo’n 650 meter wel meevallen. Geen gezellige bootjes vermoed ik, die daar in de toekomst rondom de steiger zullen dobberen. Het bouwwerk op deze onverwachte plek laat je in ieder geval toch weer even extra stilstaan bij dit klimaatprobleem en dat zal dan ook wel de intentie geweest zijn van deze kunstenaar.
Haha, het lijkt wel of ik onze eigen kinderen hoor!
Hoog en droog op onze berg, Marthy!
Als het water komt vertrekken we naar onze berg in Frankrijk zeggen wij en onze kinderen altijd….