Gemiste kans

Toen ze in de TGV naar Valence zat, kreeg ik al een berichtje of ik alsjeblieft haar jas wilde maken. Onze dochter is een weekje gezellig bij ons op de berg. Dat betekent veel kletsen, wandelen, fietsen, kokkerellen maar dus ook de naaimachine te voorschijn halen! Al die jaren dat ze thuis woonde heb ik haar niet of te weinig achter de naaimachine gezet. Een manco in haar opvoeding, moet ik bekennen. Mijn moeder heeft dat toentertijd met mij beter gedaan. Ze had heel vroeger nog zo’n oude Singer trapmachine waar wij als kinderen altijd op mochten oefenen. Met veel geduld heeft ze ons de duistere geheimen van die machine onthuld. Later werd de trapmachine ingeruild voor een elektrische machine, een degelijke Husqvarna, en ook daar mochten we ons op uitleven. Toen ik het huis uitging kreeg ik als cadeau een naaimachine mee. Had ik dit nu ook allemaal met onze dochter gedaan dan had je, in plaats van mij achter de naaimachine, hààr nu daar zien zitten. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ze best een of andere loshangende zoom vastgenaaid krijgt, hoor. Een torntje dichtmaken en knopen ergens aan zetten lukt haar ook wel maar alles dus zonder zo’n handige machine!