Gisteren tijdens onze wandeling vanuit les Ollières, kwamen we halverwege de tocht door het dorpje Vaneilles, waar we tegen onderstaande tuin ‘opbotsten’. Op de grond lag wat scheef weggezakt een bord waarop nog vaag te zien was: entrée libre, dus we hoefden ons niet bezwaard te voelen dat we zomaar naar binnen wandelden. Een mooi begroeide pergola, een tuin vol kruidenplanten, her en der wat sfeervolle plekjes met veel “oud roest” waar ik altijd erg enthousiast van word, een prieel dat zo in een Engelse theetuin, nu ja waarom geen Franse theetuin, zou passen en nèt buiten het hek van deze tuin nog een idyllisch plekje met een vijver. Altijd een kadootje als je dit soort onverwachte dingen tegenkomt.
Pingback: Terug in de tuin van Vaneilles | Wonen in de Ardèche
En als je dan in het voorjaar gaat wil ik wel mee. Wat een mooi plekje, dat wil ik ook graag zien.
We prikken een dag om er naartoe te gaan hoor, Marthy!!
Zou hem zo willen adopteren 👩🏼🌾prachtig.
Maar Marjon, jullie tuin is er ook eentje om geadopteerd te worden!
Die moestuin met de oude muur er omheen en je gezellige hoekjes overal.
Wat een plek! Dat roestige hek met pergola………………. alles is nog wel uitgebloeid en toch zo mooi!
Mooi hè, we moeten daar ook een keer naartoe als alles in bloei staat.
Wordt dus vervolgd. Volgend jaar een berichtje hierover!