Toen we op de heenweg de Poolcirkel passeerden, kregen we een fraai aangeklede Neptunusfiguur op bezoek. Is het eigenlijk de gewoonte om deze figuur te ontmoeten als je de Evenaar voorbij gaat, nu wordt ook het passeren van de Poolcirkel aangegrepen om deze man met drietand op het dek uit te nodigen. Wij ondergingen dus moedig onze “Neptunusdoop”. Met een grote pollepel kregen we allemaal om de beurt een hoeveelheid ijsblokjes in de nek gegoten. Als beloning en wellicht om weer op temperatuur te komen, kreeg iedereen direct daarna een glaasje schnaps. ’s Avonds lag er een certificaat klaar voor ons, als bewijs dat we echt in levende lijve de poolgrens gepasseerd waren. Ik heb ook wel eens gelezen dat het vroeger de gewoonte was om iemand onder te smeren met viezigheid om vervolgens schoongespoten te worden door Neptunus. Dus onze doop viel nog wel mee!
Eilandje met op de punt een globe om aan te geven dat de Poolcirkel gepasseerd wordt.
Op de terugweg zijn we natuurlijk weer de poolcirkel gepasseerd maar deze keer ging het gepaard met een ander ritueel. We kregen nu van de kapitein persoonlijk een lepel levertraan overhandigd. Dat bezorgde veel mensen een jeugdtrauma: wie is er niet opgegroeid met levertraan, al dan niet in vloeibare vorm of in die doorzichtige bolletjes! Het schijnt veel vitamine D te bevatten, dus prima alternatief als de zon wat minder aanwezig is. Als herinnering mochten we de lepel met inscriptie houden. Dit keer geen schnaps om de wat visachtige smaak weg te spoelen maar een groot glas champagne. En dat al om 9.00 uur in de ochtend!
Wonen in de Ardèche 
Wat een mooie blauwe kleur heeft de zee daar in het hoge noorden.
Maar ik denk dat de zon daar “de schuld” van is, hoor. We hebben zoveel geluk gehad met het mooie zonnige weer tijdens de reis!
Levertraan, en dan zo’n lepel vol. Getver!
Ook iets uit een grijs verleden, Marthy?
Beiden goed voor gezondheid 😉
Je zult vast wel gelijk hebben maar ik heb een lichte voorkeur voor dat bubbelwater!